11-8-2021

Zes keer in twee dagen. Hoe dichterbij kunnen we bij elkaar komen.

Ik heb gister een down dag gehad omdat ik ’s nachts veel verdriet had over wat er in de wereld allemaal gebeurt. Tranen om moeder aarde. Dit voelde zo sterk en zo slecht wat wij allemaal hier doen. Ik kan dit niet veranderen dus moet gewoon mijn eigen situatie veranderen.

Bij mezelf blijven.

Dit is nog steeds lastig als ik mensen om me heen heb. Dit allemaal te voelen kan ik toch nog steeds moeilijk loslaten. Dit is nog steeds het leerproces.

Vandaag schijnt de zon en ik voel me iets lichter.

9-8-2021

Ik heb lang wakker gelegen vannacht, ik voelde kundalini energie. Maar ik wilde ook bij jou komen en dat is gelukt. Het was fijn. Je voelde zo dichtbij, alsof we een echt gesprek hadden. Hoe bizar en bijzonder. Het was heel lekker, jij bent lekker en zacht. Daarna ben ik in een heerlijke slaap gevallen.

Vroeg in de ochtend wilde ik weer bij je zijn maar ik denk dat jij er niet echt was. Maar ik wilde dat jij mij voelde. Het was ook weer heel lekker. Het is allemaal mijn eigen energie, zo bijzonder. Maar jou voelend maakt het dubbel zo lekker. Echt samen zijn. Zo lief en mooi.

Vanochtend Kundalini Yoga gedaan. Daar wil ik me de komende tijd op gaan richten. Mijn linker grote teen voelt nog steeds bekneld en verdoofd. Is dit verdriet? Wat wil ik in de toekomst? Liefde zijn, liefde geven, liefde delen. Vandaaruit zal er wel wat komen zodat ik zingeving kan geven aan mijn leven. Want dat heb ik wel nodig. Maar eerst zelf nog wat dieper.

Maar dat ik echt niet fout zit en echt niet gek ben is duidelijk. Waarom twijfel ik dan nog regelmatig? Dat is dus twijfel aan mezelf. En dat hoeft niet meer, ik weet wie ik ben en ik weet dat ik dit niet allemaal verzin.

Het is wel weer tijd om alleen met de camper weg te gaan. Ik ben zo klaar met alle negatieve nieuws en dat mensen dit nog allemaal geloven en alles maar klakkeloos aannemen. Ik wil afstand.

“We have to distance ourselves from others” 

8-8-2021

De kundalini-energie, die moet nu helemaal gaan stromen door mijn lijf. Dat is wat ik voel, mijn eigen energie, mijn eigen kracht. Ik probeerde je een aantal keren te bereiken, gisteravond en vanochtend vroeg. Maar je bent ver weg, ik voel je niet. Het is goed. Ik moet me echt gaan richten op mezelf. Ikzelf ben het belangrijkste.

Ik heb wel heel erg last van de energie van het collectief. Er is zoveel negativiteit en duister in de wereld op allerlei niveaus. Ik moet dat los gaan laten. Het is niet aan mij, het is niet van mij.   Maar ik zou zo graag vrede, liefde en licht willen voor de wereld. Voor alle mensen. Heel jammer dat ik moet geloven dat dit een utopie is. Dit ga ik in mijn leven op aarde niet meemaken. Dan hoop ik het in het klein te kunnen gaan doen.

De wereld kan ik niet redden. Ik hou het klein. De liefde, het licht. Alleen maar heel veel liefde zijn, zelfliefde zijn is misschien wel mijn grootste missie. Want zo makkelijk is dat niet.

Ik wil je nu ook even echt loslaten en heb het gevoel dat jij mij nu ook loslaat. Laten we allebei ons eigen leven gaan leven. We kunnen nu en misschien wel helemaal niet bij elkaar komen. Hoe graag ik dat ook zou willen. Misschien dan toch niet in dit leven. Accepteren en nu eens echt gaan leven vanuit mijn eigen kracht. En heel veel liefde wil ik op mijn pad.

Licht Liefde Vrede en Vrijheid ♥♥♥