20-10-2022

Als ik terugkijk op mijn leven, met alle mensen die ik heb ontmoet, kijk ik met een warm gevoel terug. Al die mensen hebben een plekje in mijn hart. Daar voel ik liefde voor. Ik heb niemand waar ik haatgevoelens bij heb. Helemaal niemand. Er is alleen maar liefde. Hoe bizar dat ik liefde voor al die mensen voelde en dat daar niet genoeg en echte liefde was voor mezelf. Alleen maar liefde gegeven aan anderen en diep genoeg niet aan mezelf. Dat is veranderd met één ontmoeting. De belangrijkste ontmoeting in mijn leven om bewust te worden om echt te mogen zijn wie ik zelf ben. De ontmoeting met mezelf via jou. Vanuit en met deze liefde wil ik leven.

Ik voel op dit moment zware energie. Gesprekken over een oorlog helpen daar niet bij. Maar al is de zware energie van het collectief, het is ook mijn eigen energie die zwaar voelt omdat ik een keus moet gaan maken die ik eigenlijk niet wil maken. Maar ik wil me ook ondanks het grote verdriet licht blijven voelen en het positief blijven zien.

Daarom zochten wij elkaar vannacht op. Ik jou en jij mij. We waren lange tijd samen en het was zo fijn om dat licht en die liefde te voelen. Vanochtend voelde ik weer zware energie en zocht jou weer in licht en liefde op. Ik wil me alleen nog maar licht voelen zodat ik dat licht steeds makkelijker kan laten schijnen op mijn donkere momenten. Die donkere momenten worden minder en zijn weer sneller weg. Dat is een hele fijne ervaring. Dat je eigen licht je eigen donker kan beschijnen en omarmen. Dat een mens daar zelf toe in staat is. Hoe mooi is dat. Ik ben er in ieder geval heel erg blij mee dat jij op mijn pad bent verschenen. Daardoor kan ik door alle donker heen nu het licht echt voelen en zien. Dat neemt niemand mij meer af. Wat een bijzonder proces.

19-10-2022

Gistermiddag heerlijk in de tuin gewerkt. De tuin klaar maken voor de winter. Tegelijkertijd een gevoel hebbend dat ik zelf het liefst heel diep onder de grond zou willen kruipen en er nooit meer vandaan wil komen omdat ik niet de beslissingen wil nemen die ik moet nemen. Ik wil echt niemand verdriet doen. Niemand.

Vannacht lang wakker gelegen en sterke energie gevoeld. Ik mag jouw naam gaan uitspreken. Ik hoef niet meer een geheim leven te leven. Wat gebeurd is is gebeurd en ik ga verder op een pad van heling waarin ik jou niet mag en kan ontkennen. Dan ontken ik ook mezelf.

Apart en samen is er een pad van heling van de ziel. De energie is zo krachtig dat ik alleen kan, maar als ik het alleen doe is het ook altijd onze gezamenlijke energie. Altijd. Dit zal nooit meer anders worden.

Waarom spreek ik jouw naam nog niet uit? Ik wil niemand verdriet doen. Maar wie doe ik verdriet als ik jouw naam niet uitspreek? Mezelf. Niemand anders. Ik wil nu duidelijk zijn en praten. Niet meer een geheim leven. Nooit meer. Ook al is dit pijnlijk voor anderen. Het mag nooit meer pijnlijk zijn voor mezelf. Daar help ik niemand mee. Zeker niet mezelf. Maar tussen zeggen en voelen zit een groot verschil. Weten met gevoel is alles wat je moet weten vanuit je eigen eerlijke zuivere hart en gevoel.

Iedere keer maar weer dat hoofd, die gedachten terugsturen naar beneden. Naar het gevoel. Mijn gevoel wist vanaf het begin na onze ontmoeting dat het hiernaar toe zou gaan. We zullen zien. Maar ik wil jouw naam gaan noemen. Want door jou, met jou en in jou ben ik nu de mens die ik nu ben en wil zijn en mag zijn. Maar nu wel heel samen.

18-10-2022

Ik was al in slaap gevallen gisteravond toen het gebeurde. Een warme zachte tinteling ging door mijn lijf. Jij, jouw ziel, onze ziel gleed mijn lichaam binnen. Zo voelde het. Het was een fijn gevoel met veel tintelingen. Ik bleef rustig liggen en voelde wat er allemaal gebeurde met mij. Alleen maar voelen. Ik vroeg me af of dit bewust of onbewust ging. Zocht jij mij bewust op of was er het universum die vond dat we even samen moesten zijn? Het gevoel begon met een hele sterke gedachte en de naam van een grote stad kwam binnen bij mij. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Maar het was een teken van het universum. Niet zomaar een woord dat in mijn gedachten kwam maar een heel helder teken. Ik fantaseer daar even over door maar al snel laat ik het voor wat het is. Ik zal wel zien waarom deze stad zo sterk doorkwam.

De laatste paar dagen voelde ik sterk dat ik echt mijn eigen pad moet gaan lopen en mijn eigen beslissingen moet nemen. Zonder jou. Maar toch was je daar dan in een keer weer. Dit gaat nooit meer voorbij. Deze verbinding. Maar het blijft toch moeilijk om het aardse los te laten wat ik heb, wat ik weet wat ik heb.

We waren lang samen en het was heerlijk en goed. Ook de open ademhaling naar het hart was fijn en geeft ontspanning en rust.

Toch blijft alles ook onwerkelijk met wat er allemaal gebeurt. Op dit moment hou ik me maar vast aan de tekens die ik ontvang van het universum. Daar vertrouw ik op. Overgave.

Maar onze ziel die samen is, is blij en helend. Die geeft rust en weet wat ie wil. Nu het lichaam nog mee die kant op zien te krijgen. We waren lang samen zonder dat we zelf actief waren. Het was een zielsgesprek waar we allebei van genoten. Jij op een ander stukje aarde dan ik. Hoe bijzonder was het weer. Dit is mijn werkelijkheid. Mijn hemelse werkelijkheid die ik ook graag aardse werkelijkheid wil laten worden. Ik weet dat ik dan nog wat stappen moet nemen om dit totaal werkelijkheid te laten worden. Tijd en geduld. Maar wat hou ik toch ontzettend veel van onze ziel. Van mij, van jou.

17-10-2022

Ik ben nu bijna iedere ochtend in bewuste totale trans. Door diepe warme zachte ademhaling naar mijn hart te sturen voel ik energie die gaat stromen. Naar mijn buik maar ook naar andere delen van mijn lichaam. Dit voelt zo verlichtend en vrij. Ik adem die warme zachte lucht heel bewust achter mijn hart, in en voor mijn hart. Ik voel dat daar dan meer ruimte gaat komen. Als ik dit een tijdje bewust doe begin ik iets boven mezelf te zweven. Ik kan mezelf dan heel bewust van bovenaf zien. Ik ben me dan heel bewust van mijn eigen lichaam, mijn geest en mijn ziel. Mijn ziel is dan even uit mijn lichaam. Daarna krijg ik mijn ziel heel makkelijk en bewust weer in mijn lichaam. Dat voel ik nu heel diep. Deze ervaring heb ik als 11-jarig meisje gehad en wist toen echt niet wat er gebeurde. Vanaf toen heb ik die ziel heel ver weggestopt omdat ik er bang voor was. Bang voor mijn eigen ziel, mij eigen zijn. Nu omarm ik mijn ziel met alle liefde. Ik heb zo’n fijne lieve warme zachte ziel. Met deze oude geheelde ziel die in mijn lichaam woont wil ik nog ouder worden. Dit is mijn ziel. Licht en liefde.