20-10-2022
Als ik terugkijk op mijn leven, met alle mensen die ik heb ontmoet, kijk ik met een warm gevoel terug. Al die mensen hebben een plekje in mijn hart. Daar voel ik liefde voor. Ik heb niemand waar ik haatgevoelens bij heb. Helemaal niemand. Er is alleen maar liefde. Hoe bizar dat ik liefde voor al die mensen voelde en dat daar niet genoeg en echte liefde was voor mezelf. Alleen maar liefde gegeven aan anderen en diep genoeg niet aan mezelf. Dat is veranderd met één ontmoeting. De belangrijkste ontmoeting in mijn leven om bewust te worden om echt te mogen zijn wie ik zelf ben. De ontmoeting met mezelf via jou. Vanuit en met deze liefde wil ik leven.
Ik voel op dit moment zware energie. Gesprekken over een oorlog helpen daar niet bij. Maar al is de zware energie van het collectief, het is ook mijn eigen energie die zwaar voelt omdat ik een keus moet gaan maken die ik eigenlijk niet wil maken. Maar ik wil me ook ondanks het grote verdriet licht blijven voelen en het positief blijven zien.
Daarom zochten wij elkaar vannacht op. Ik jou en jij mij. We waren lange tijd samen en het was zo fijn om dat licht en die liefde te voelen. Vanochtend voelde ik weer zware energie en zocht jou weer in licht en liefde op. Ik wil me alleen nog maar licht voelen zodat ik dat licht steeds makkelijker kan laten schijnen op mijn donkere momenten. Die donkere momenten worden minder en zijn weer sneller weg. Dat is een hele fijne ervaring. Dat je eigen licht je eigen donker kan beschijnen en omarmen. Dat een mens daar zelf toe in staat is. Hoe mooi is dat. Ik ben er in ieder geval heel erg blij mee dat jij op mijn pad bent verschenen. Daardoor kan ik door alle donker heen nu het licht echt voelen en zien. Dat neemt niemand mij meer af. Wat een bijzonder proces.