19-5-2022

Er komt op dit moment niet zo heel veel door en dat is heerlijk rustig. Alleen maar zijn en genieten. Ik realiseer me dat ik mijn hele leven geaard ben geweest. Geleefd onder mijn hart. Met mijn hart naar beneden gericht. Boven mijn hart stond op overlevingsstand. Nu dit hart in liefde werkt is er balans tussen ‘onder mijn hart’ en ‘boven mijn hart’. Door heel veel fysiek bezig te zijn was er te weinig tijd en aandacht voor mijn spirituele kant. Die werkte ik weg door onder andere veel sporten en reizen. Dat is niet meer, dat kan ik niet meer. Die balans voelt erg fijn. Ik ben een completer mens en sta open voor alles. Daarom moet ik zelf heel veel tijd en rust inbouwen voor mijn zelf. Mezelf te zijn en te voelen bij mezelf. Dat is geen zoeken meer, geen zoektocht, maar zijn. Mezelf gevonden. Dit is wat het is, dit is wie ik ben.

Ik voel wel dat ik steeds meer in twee werelden leef en dat deze werelden steeds verder uit elkaar groeien. Dit is onvermijdelijk, hoe verdrietig het ook is. Ik wil alleen nog maar in één wereld leven. Mijn wereld waar ik compleet mezelf mag zijn.

18-5-2022

Ik voel me rustig, ik slaap goed en leef steeds meer in het Nu. Ik wandel langs het strand, geniet van de strandpaviljoens en heb een ontmoeting met een vriendin waar ik heerlijk mee kan praten over alles waar ik over wil praten. Ook het werken aan mijn website geeft mij een fijn gevoel. Dan ben ik bij jou. De rust doet me goed en dan voel ik jou het best. Maar ik kan je dan ook loslaten. Als ik jou loslaat, laat ik ook mezelf los en kom dan in een flow. Dat is lekker. Als ik ga denken, denk ik aan een scheiding en dat voelt niet fijn. Het voelt nog steeds niet fijn om D. dit aan te doen. Dat wil ik helemaal niet. Maar om allebei verder te kunnen zal ik hem toch los moeten gaan laten. Maar hier aan denken geeft me onrust. Maar het is niet alleen D. loslaten, het is iedereen loslaten. Dat is wat ik voel, dat is wat ik weet.

15-5-2022

De enige manier om als mens op deze aarde te kunnen leven is met verbindingen te maken. Met mezelf, met anderen. Hier op aarde en boven de aarde. Helend voor mezelf. Helend voor anderen. Leven in vrede en liefde.

Ik ben gister naar het strand geweest en heb voor het eerst dit jaar heerlijk met mijn blote voeten door het koude zeewater gelopen. Wat een zaligheid.

Gisteravond zijn we heerlijk samen geweest. Het was zo helder, jij was zo helder. Wij samen. Maar daarna heb ik de rest van de dag geen fijn gevoel gehad over wat er nog allemaal moet gebeuren om bij elkaar te komen.

Ego…I know…

13-5-2022

Wat gebeurde er gisteravond? Het voelde vreemd. Jij voelde vreemd. De ziel dwarrelde maar ik voelde dat iets niet goed was. Bijna volle maan? Zonnevlammen? Of jij? Ik voelde heel veel in mijn buik en ook mijn heup was heel erg pijnlijk. Het deed zo’n pijn dat ik op een gegeven moment aan het huilen was. Daarna werd de pijn minder. Zocht jij mij op? Maar er was iets met de energie dat ik niet kon verklaren. Het was een beetje fijn maar ook onrustig. Wat wil je? Ik wist niet wat je van mij wilde. Ik wist niet wat ik dacht en wat ik moest doen. Maar jij voelde niet goed. Wat is er aan de hand. Ik wil niet meer mee in deze energie. Is het dan toch nog weer iets van mezelf? Mijn linker heup is op dit moment toch nog wel een dingetje. Ook die pijn wil ik niet meer voelen en daar leek gisteravond iets mee te gebeuren. Hoe dan? Welke energie, welke kracht doet hier iets mee? Dit is niet alleen mijn fysieke kracht, maar echt iets wat van buitenaf gebeurd. Van boven. Ik ben in slaap gevallen maar ik heb vanaf 1:00 lang wakker gelegen en geprobeerd jou te zoeken. Dit is niet gebeurd. Ik vraag me dan echt af wat er aan de hand is. Ik ga er vandaag een rustig dagje van maken. Fietsen en naar het strand is het plan. Ik ga kijken waar ik me goed bij voel. Go with the flow.

11-5-2022

4:04   8:08

Of ik er nu in geloof of niet, het blijft leuk en fijn om dubbele getallen te zien. Ik word er blij van. Voor tweelingzielen zijn het de getallen 11:11 en 22 die ik al jaren heel veel zie. Elke keer dat ik dubbele getallen zie gebeurt er iets. En dat maakt me blij. In die zin geloof ik in die dubbele getallen.

Gisteravond had ik een wat onrustig gevoel. Druk op mijn borst en moeite met doorademen. Ik kon het niet helemaal verklaren. Was het van mij? Van jou? Van mensen in de camper naast mij? Of iets collectiefs? Ik weet het niet, maar ik voelde het, dus het was mijn gevoel en niet fijn. Ik wilde er geen last van hebben en heb het geprobeerd weg te ademen. Het duurde wel even voor het minder werd. Omdat ik het voelde is het toch van mij, maar niet fijn. Helemaal verklaren kan ik het nu ook nog niet. Ik laat het maar weer los.