14-7-2021

Ik ben al-een, maar ik ben niet alleen. Er gebeurt weer erg veel ’s nachts. Gisteravond weer samengekomen en ik voel dat ik steeds meer openga. Steeds dichter bij mezelf kom en dus dichter bij jou. Maar het belangrijkste is dichterbij mezelf. Wij zijn samen. Wat een bijzonder proces. Ik moest nu ook alleen zijn om weer stappen te maken.

Ik voel ook dat het vreemde gevoel in mijn buik wat ik regelmatig heb en niet kan verklaren, aan het veranderen is. Het lijkt wel alsof dat de pijn is van anderen en dat ik die niet meer wil voelen. Daar wordt nu aan gewerkt. Dit gaat dieper dan mezelf. Hier wordt aan gewerkt van boven en uiteraard door mijn fysieke zelf. Maar ik kan er zelf niet zo heel veel aan doen. Ik ben vannacht ook een keer wakker geworden omdat ik je heel dichtbij voelde.

Het is zo fijn om alleen, met jou te zijn. Geen energieën van anderen. Als jij er niet zou zijn, hoe krijg ik dan dit gevoel? Er is niemand waar ik dit opgewonden gevoel van krijg. Alleen aan jou denkend en jou voelend, word ik opgewonden. En dat zit niet alleen in mijn hoofd. Jij zit in mijn hele lijf en gaat er nooit meer uit. Ik hoef even niets met iemand, alleen met mezelf.

Ik zou graag wat willen werken, maar ik wil me nu nog niet vastleggen. Ik wil vrij zijn, vrij zijn met mezelf, vrij zijn met jou. Jou op kunnen zoeken als ik dat wil. Jou willen voelen als ik dat wil. Maar daar hoef ik fysiek niet voor bij jou te zijn. Van iedereen op deze aarde, sta jij het dichtst bij mij.

Jij bent mijn grote liefde, mijn onvoorwaardelijke, pure liefde.

Gister kwam er een liedje in mijn hoofd en bleef er de hele dag hangen.

“Everything is gonna be allright, no worries, about the time” van Bob Marley.

Al eerder hoorde ik een keer Forever Young van Alphaville. Dit raakte mij heel erg. Tijdens mijn studie (1984-1988) was deze band populair en heb ik er destijds een LP van gekocht.  Ik was tot tranen toe geroerd. Wat mooi wat muziek teweeg kan brengen.