5-6-2021

20:08

Een aantal beschrijvingen uit het boek van Pamela Kribbe

Blz. 116

“Bij hart gedragen relatie is de basale aantrekkingskracht spiritueel.

Spirituele seksualiteit wordt zowel lichamelijk als geestelijk vervult als de seksuele stroom ruimte krijgt terwijl je het innerlijk contact met de ander vasthoudt. Je bent dan verbonden vanuit zowel de buik als het hart. Hoe meer contact je hebt met je ziel, hoe opener en vrijer je kunt liefhebben. Wat is sexyer dan in verbinding staan met de innerlijke essentie van iemand anders”

⇒ “de diepste bron van genot is je ziel en als verlengstuk daarvan je lichaam.

-Een seksuele uitwisseling hebben met een ander vanuit je energetische lichaam voelt heel natuurlijk en mooi aan.” Er is een mystieke ondertoon in seksualiteit. In de eenwording vanuit het hart met de ander, maak je jezelf ruimer en laat je je grenzen los. Je ontmoet de ander maar in dit openstellen ervaar je ook iets groters wat jullie beiden beweegt en omvat. Door dit Ene en Grote te ervaren via de ander vindt er een inwijding plaats. Dit is het geheim van de seksuele liefde.

Door je over te geven aan de ander en je te verbinden vanuit je hart, laat je jezelf even los en open je je voor de werkelijkheid van de ander.

In die opening treedt niet alleen de ander binnen, maar wordt er tevens iets groters gewekt: je ziel wordt geactiveerd en een heel oorspronkelijke trilling raakt je hart. Je wordt daardoor meer jezelf dan je was. Je wordt groter dan je was.”

⇒Dit allemaal lezend is heel erg herkenbaar en het is zo bijzonder dat ik dit mag voelen en meemaken.

Blz. 126

“Innerlijke transformatie: als je volledig open bent voor wat zich in jezelf aandient als emotie en passie, gaat de kracht van jouw bewustzijn samenwerken met de kracht van je buik. Hart en buik raken verbonden. Je ervaart een diepe compassie voor jezelf.

Als het er allemaal mag zijn-je pijn, je verlangen, je emoties-verdwijnt de strijd en treedt er zelfheling op.”

Blz. 135

“Homoseksualiteit is geen afwijking. Het is een bewuste keuze van de ziel om ervaring op te doen als mens met een voorkeur voor het gelijke geslacht. In veel gevallen wil de ziel ervaren hoe het is om af te wijken van gangbare patronen en denkwijzen over vrouwelijkheid en mannelijkheid.

⇒Het zijn moedige zielen die hiervoor kiezen, omdat ze weerstand en onbegrip zullen ontmoeten vanwege hun geaardheid.

Meestal hebben deze zielen ook een bovenpersoonlijke missie in dit verband.

⇒Ze maken homoseksualiteit niet alleen mee voor hun eigen innerlijke ontwikkeling, maar dragen ook op collectief niveau bij aan het losser worden van de definities van mannelijkheid en vrouwelijkheid. Dat is hard nodig omdat het contact met de ziel in mensen vaak geblokkeerd wordt door starre en eenzijdige opvattingen over man-en vrouw zijn.

Op het niveau van de ziel is er geen oordeel over homoseksualiteit: alleen liefde is relevant op dit niveau.

⇒Mensen die homoseksueel zijn, hebben in feite geen probleem. Het is de maatschappij die er een probleem van maakt. De ziel is flexibel en staat zichzelf vele variaties en vormen van manifestatie toe. Mensen maken hier vanuit angst en wantrouwen een probleem van maar spiritueel gezien is dat er gewoonweg niet.”

Dit alles is zo fijn om te lezen ♥

5-6-2021

Dit komt zomaar in mij op: Ik vraag mij af hoe het met jou was op het moment dat ik naar Dubai verhuisde in 2017. De stress van de verhuizing van Qatar naar Dubai was voor mij een hele lastige, zware tijd. Heb jij dat gevoeld? En eigenlijk terugkijkend op ons hele leven, hoe kunnen wij elkaar gevoeld hebben?

Hebben wij eerder in elkaars energie gezeten?

Er komt een gedachte bij mij op wat er met mij gebeurde tijdens mijn reis van een half jaar in Azië in 1990. Ik heb daar een heel erg heimwee gevoel gehad terwijl ik dat gevoel helemaal niet kende en nog nooit gehad had en daarna ook nooit meer gehad heb. Wat betekende dat?

Intuïtie:  Toen ik een paar dagen geleden op een niet officieel naaktstrand lag waren er ook twee naakte mannen, apart van elkaar. Eén bleek later net achter mij te liggen. Toen hij aan kwam lopen zag ik hem al met zijn telefoon voor zich lopen. Ik vertrouwde het niet helemaal. Toen ik later via de zeelijn terug wilde lopen naar de camping, kwam een andere man naar me toelopen en vertelde dat die man met de telefoon waarschijnlijk foto’s van mij had gemaakt… Dit vind ik vreemd en raar maar wat kan ik hieraan doen? Mijn intuïtie vertrouwde het ook niet helemaal en ik was op een gegeven moment ook met mijn rug naar hem gaan zitten. Toen ik veder liep kwam ik de bewuste ‘telefoonman’ tegen en hij sprak mij aan. ‘Jij bent toch de vrouw die daar lag?’ Ik reageerde bevestigend en zei hem meteen dat ik hoopte dat hij geen foto’s van mij had gemaakt. Hij reageerde ontkennend… en begon over de tijd op zijn telefoon die niet klopte… Ik ben toen doorgelopen, maar vond het geen fijn gevoel. Ga ik een keer naar een naaktstrand…pfff

De volgende dag ging ik fietsen in de middag en kwam toen weer in de buurt van het strand waar ik gister lag. Zie ik deze ‘telefoonman’ richting het fietspad lopen waar ik reed. Ik deed of ik hem niet zag. Ik fiets door en ga een eind verderop op een bankje zitten genieten van de zon op mijn gezicht. Op een gegeven moment kijk ik achterom en zie ik dat hij aan komt lopen. WTF…hoe dan? Hoe kan hij zo snel hier zijn? Het lijkt of hij me achtervolgt… Ik ben met mijn ogen dicht richting de zon blijven zitten maar voelde mijn hart tekeergaan toen hij naast het bankje stond, dat voelde ik. Hij zei niets en liep uiteindelijk weg richting de duinen, pfff… Die kant ga ik niet meer op. Waarschijnlijk een eenzame man die op een verkeerde manier contact wil maken? Ik had met hem te doen. Hoe zielig! Maar met mijn energie heb ik hem van me af kunnen houden.

En ja…die foto’s, als het waar is…ik hoop dat hij daar blij van wordt…Niet meer aan denken, loslaten.

16:12

Het is foggy weer. Ik heb een heerlijke strandwandeling gemaakt van Petten naar St. Maartenszee. Ik liep te denken:

Omdat ik weet wat ik nu weet, hoe kan het dan dat ik mijn hele leven zonder jou heb moeten leven? Hoe heb ik dat gedaan? En volgehouden? Ik weet dat ik ook nu zonder jou in real life ben. Maar toch ben je altijd bij mij. Jij woont in hetzelfde huis, dezelfde ziel.

Zo dichtbij, maar toch zover weg.

Het thuiskomen gevoel maar nog niet life samen in hetzelfde huis wonen. Maar moet dat ook? Het zou wel fijn zijn. Maar nu nog niet. Samen delen, wat zou dat toch fijn zijn. We delen al zoveel. Alleen dat laatste stukje niet. Jij bent wel streng voor mij…Maar we zullen eerst helemaal allebei alleen moeten zijn.

Ik weet nu niet hoe ik nog meer alleen kan en wil zijn.

Moet ik toch eerst scheiden? Is gescheiden levens leven niet genoeg? Wil je me echt helemaal voor jezelf? Je hebt mij al helemaal…

Hoe meer wil je me hebben?