5-6-2021
Dit komt zomaar in mij op: Ik vraag mij af hoe het met jou was op het moment dat ik naar Dubai verhuisde in 2017. De stress van de verhuizing van Qatar naar Dubai was voor mij een hele lastige, zware tijd. Heb jij dat gevoeld? En eigenlijk terugkijkend op ons hele leven, hoe kunnen wij elkaar gevoeld hebben?
Hebben wij eerder in elkaars energie gezeten?
Er komt een gedachte bij mij op wat er met mij gebeurde tijdens mijn reis van een half jaar in Azië in 1990. Ik heb daar een heel erg heimwee gevoel gehad terwijl ik dat gevoel helemaal niet kende en nog nooit gehad had en daarna ook nooit meer gehad heb. Wat betekende dat?
Intuïtie: Toen ik een paar dagen geleden op een niet officieel naaktstrand lag waren er ook twee naakte mannen, apart van elkaar. Eén bleek later net achter mij te liggen. Toen hij aan kwam lopen zag ik hem al met zijn telefoon voor zich lopen. Ik vertrouwde het niet helemaal. Toen ik later via de zeelijn terug wilde lopen naar de camping, kwam een andere man naar me toelopen en vertelde dat die man met de telefoon waarschijnlijk foto’s van mij had gemaakt… Dit vind ik vreemd en raar maar wat kan ik hieraan doen? Mijn intuïtie vertrouwde het ook niet helemaal en ik was op een gegeven moment ook met mijn rug naar hem gaan zitten. Toen ik veder liep kwam ik de bewuste ‘telefoonman’ tegen en hij sprak mij aan. ‘Jij bent toch de vrouw die daar lag?’ Ik reageerde bevestigend en zei hem meteen dat ik hoopte dat hij geen foto’s van mij had gemaakt. Hij reageerde ontkennend… en begon over de tijd op zijn telefoon die niet klopte… Ik ben toen doorgelopen, maar vond het geen fijn gevoel. Ga ik een keer naar een naaktstrand…pfff
De volgende dag ging ik fietsen in de middag en kwam toen weer in de buurt van het strand waar ik gister lag. Zie ik deze ‘telefoonman’ richting het fietspad lopen waar ik reed. Ik deed of ik hem niet zag. Ik fiets door en ga een eind verderop op een bankje zitten genieten van de zon op mijn gezicht. Op een gegeven moment kijk ik achterom en zie ik dat hij aan komt lopen. WTF…hoe dan? Hoe kan hij zo snel hier zijn? Het lijkt of hij me achtervolgt… Ik ben met mijn ogen dicht richting de zon blijven zitten maar voelde mijn hart tekeergaan toen hij naast het bankje stond, dat voelde ik. Hij zei niets en liep uiteindelijk weg richting de duinen, pfff… Die kant ga ik niet meer op. Waarschijnlijk een eenzame man die op een verkeerde manier contact wil maken? Ik had met hem te doen. Hoe zielig! Maar met mijn energie heb ik hem van me af kunnen houden.
En ja…die foto’s, als het waar is…ik hoop dat hij daar blij van wordt…Niet meer aan denken, loslaten.
16:12
Het is foggy weer. Ik heb een heerlijke strandwandeling gemaakt van Petten naar St. Maartenszee. Ik liep te denken:
Omdat ik weet wat ik nu weet, hoe kan het dan dat ik mijn hele leven zonder jou heb moeten leven? Hoe heb ik dat gedaan? En volgehouden? Ik weet dat ik ook nu zonder jou in real life ben. Maar toch ben je altijd bij mij. Jij woont in hetzelfde huis, dezelfde ziel.
Zo dichtbij, maar toch zover weg.
Het thuiskomen gevoel maar nog niet life samen in hetzelfde huis wonen. Maar moet dat ook? Het zou wel fijn zijn. Maar nu nog niet. Samen delen, wat zou dat toch fijn zijn. We delen al zoveel. Alleen dat laatste stukje niet. Jij bent wel streng voor mij…
Maar we zullen eerst helemaal allebei alleen moeten zijn.
Ik weet nu niet hoe ik nog meer alleen kan en wil zijn.
Moet ik toch eerst scheiden? Is gescheiden levens leven niet genoeg? Wil je me echt helemaal voor jezelf? Je hebt mij al helemaal…
Hoe meer wil je me hebben?