16-5-2021

Wat gebeurde er vannacht met de ziel/onze ziel?

Rond 0.00 kreeg ik een heel vreemd gevoel, beetje eng. De ziel was onrustig en ging helemaal door me heen. Mijn benen gingen schoppen en er was onrust in mijn lijf. Ik had het gevoel dat dit niet van mij was, maar uiteraard was dit ook van mij.

Maar wat was het? Ik kan het niet verklaren. Was het verdriet? Boosheid? Frustratie dat het niet snel genoeg gaat? Ik weet het echt niet. Maar dat het raar voelde is duidelijk. Ik had ook het gevoel dat ik helemaal in bezit werd genomen door de ziel en omhooggetrokken werd. Ik ben gister niet heel veel met je bezig geweest en had het gevoel dat ik afstand kon nemen.

Ik had een art workshop bij een vriendin. Kleuren, schilderen en knippen met Matisse. Ik heb het niet afgekregen en was er ook niet helemaal tevreden mee. Ik had het gevoel dat ik niet kon doen wat ik zelf wilde doen. Ik ga er thuis nog eens rustig naar kijken of ik het af kan maken. De kleuren groen/paars/oranje zijn het thema. Terwijl van tevoren in mijn hoofd de primaire kleuren zaten. Openstaan voor verandering maar het voelde niet helemaal goed.

Ik heb wel moeite met hoe het gaat nu en ik voel dat er een belangrijke stap gemaakt moet worden maar dat ik het niet kan. En weer allemaal beren op de weg zie…

Ik zie erg uit naar alleen weg met de camper.

Ik wil graag iets artistieks maken met kleuren. Daaraan denkend word ik blij. Ik ga dit maar eens onderzoeken.

15-5-2021

5.00

Ik ben geboren en opnieuw geboren om heel te worden in dit leven en om mensen te helpen helen. Door mezelf te zijn en mijn verhaal te vertellen kan ik mensen helpen. Maar ook met mijn energie, zonder te praten, kan ik mensen helpen. Dit heb ik altijd geweten, maar ik ben me er nu pas echt bewust van.

Het draaiende, zeurende gevoel in mijn buik, is dat omdat ik nog niet helemaal heel ben? Of is dat energie van anderen?

Ik voel dat ik heel erg alleen wil zijn. Ik voel dat ik anderen verder kan helpen met helen als ik op afstand ben van hen. Mensen zitten vast in hun energie. Dat ga ik niet loskrijgen als mensen dat niet willen. En dat hoeft ook niet. Ik vind het moeilijk omdat ik zo graag iedereen wil helpen.

D. mijn aardse partner, mijn maatje, is een goeie fijne ziel die mij veel vertrouwen heeft gegeven al die jaren, waardoor ik heb kunnen groeien tot de persoon die ik nu ben. Daar ben ik hem heel dankbaar voor. Ook heeft hij mij twee prachtige dochters geschonken die mij steeds minder fysiek nodig hebben. Twee zelfstandige meiden die ik kan helpen door er te zijn. Maar dat hoeft niet meer 24/7. Zij zijn zelfstandige mensen die hun eigen pad moeten gaan lopen. En dat gaat ze allebei lukken. Ik ben dankbaar dat ik met hen deze fase in hun leven samen heb mogen lopen. Het enige waar ik op hoop is dat zij hun leven eerder heel beginnen dan ik heb gedaan. Maar ook zij moeten weer hun lessen leren in dit leven. En zoveel mogelijk vanuit hun hart gaan leven. Maar daar heb ik alle vertrouwen in. ♥ Ik hou van hen alle drie heel erg veel. Maar ons leven samen als gezin, is af. Het is tot nu toe een heel mooi en fijn en goed leven.

Maar voor mij is het tijd voor een nieuw leven, met mezelf en veel nieuwe liefde. Maar wat mij betreft is daar zeker nog ruimte voor D. Ook de meiden blijven uiteraard een heel belangrijk onderdeel in mijn leven, in mijn bestaan. Wij zijn energetisch met elkaar verbonden.

Ik sta misschien wel op het moeilijkste kruispunt van mijn leven.

Mijn geliefden loslaten die ik heel erg liefheb, in alle liefde loslaten voor een grotere allesomvattende liefde. Een onvoorwaardelijke pure Liefde ♥ Voor mijzelf en voor mijn Tweelingziel.

Spiritueel ontwaken is een zwaar en moeilijk, maar ook een heel mooi proces om bij je kern, je bron, je waarheid, te komen. Is dat het niet waar het uiteindelijk allemaal om gaat?

Het AL, het ZIJN, LIEFDE ♥

In een boek dat ik aan het lezen ben ‘De verboden vrouw spreekt’ van Pamela Kribbe https://pamela-kribbe.net/de-verboden-vrouw-spreekt/  wordt geschreven over een vrije liefde tussen zielen. Niet gebaseerd op angst, of innerlijke leegte, is een van de mooiste ervaringen die je kunt hebben in je leven…

En dat krijg ik zomaar, na hard werken, in mijn schoot geworpen…  Dit is wat ik heel sterk voel allemaal.

Toen ik 6 jaar was ben ik met mijn ouders, broer en zus verhuisd naar het dorp Elden, bij Arnhem, in het Oosten van Nederland. Het was van oorsprong een steenfabriek arbeidersdorp. Daar was veel ruimte voor het fysieke, het spelen. We kwamen van een flat, dus mijn ouders vonden het belangrijk dat wij ruimte kregen. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Terugkijkend op die tijd was er in dat dorp met de mensen die op mijn pad kwamen voor mij geen ruimte om me geestelijk te ontwikkelen op de manier die ik nodig had. Zo heb ik dat achteraf gevoeld en ervaren. Ik voelde me anders en ben me weg gaan cijferen om mezelf niet te laten zien. Mezelf niet te kunnen zijn.

Ik voelde me alleen in mijn omgeving maar wist en weet dat er vormen van weten zijn die niet fysiek en met het verstand kunnen worden waargenomen.

Dat maakte mij op deze aarde alleen en eenzaam. En dat heb ik mijn hele leven gevoeld.

En dat is nu voorbij! Ik mag er zijn, ik ben wie ik ben en weet dat er meer is dan ons fysieke lichaam en dat we allemaal met energie aan elkaar verbonden zijn.

En dat ik nu weet dat ik niet de enige ben die dit weet en zo ervaart.

Ik zou wel heel graag nu meer mensen willen ontmoeten die hier hetzelfde in staan en waar je dit mee zou kunnen delen. ♥