2-5-2021

Waarom voel ik me toch zo alleen? Waarom ben ik nooit helemaal mezelf geweest en was ik toch gelukkig? Waarom weet ik nu wie ik zelf ben en voel ik me nog steeds alleen? Waarom? Daarom heb ik veel verdriet nu.

Hoe zijn we hierin terecht gekomen? Dit vraagt D. zich af. En ik kan alleen maar de hand in eigen boezem steken. Doordat ik mijn hele leven om MEZELF heb heen gelopen, is hij hier nu in terecht gekomen. Ik kan dat alleen maar mezelf kwalijk nemen, maar had mijn lessen te leren met de mensen die op mijn pad zijn gekomen. Nu ik eindelijk mezelf ben wil ik ook mezelf blijven en niet meer opgesloten worden in een kooi.

Waarom heb ik die kooi altijd om me heen gevoeld en gehad?

Dit moet toch echt iets zijn uit vorige levens. Want waarom zou je dit überhaupt willen? Jezelf in een kooi stoppen. Iedereen wil toch zichzelf zijn? Zonder alles wat wordt opgelegd door anderen? Waarom gebeurt dit dan toch met heel veel mensen? Waarom is dit gebeurd met mij?

En waarom mag ik dan nu wel mezelf zijn? En waarom kan dat niet in de setting van het huwelijk zijn?

Het huwelijk voelt voor mij ook als een kooi waarin ik nu vastzit. Terwijl er helemaal niets mis is met de personen waarmee ik in deze vorm zit.

Ik hou van D. ♥ Ik hou van S. ♥ Ik hou van L. ♥

Maar toch voel ik me gevangen in dit instituut. Ik voel me alleen.

Laat mij maar alleen ergens met de camper zijn en misschien blijf ik de rest van mijn leven wel alleen. Hoewel ik alleen maar rondtrekken met een camper, alleen, ook geen aantrekkelijk idee vind. Ik voel dat ik wil werken, maar wat? Ik wil niet vastzitten.

Ik wil wel mijn dagboek uit gaan werken en zal een laptop aan gaan schaffen zodat ik daar in de camper aan kan werken. Ik heb een verhaal te vertellen.

Tegelijkertijd komt er vanochtend iets langs via een lhbtq- site waar ik op geabonneerd ben over vrouwen van 55+ die een verhaal te vertellen hebben. Ik denk dat ik wel een verhaal te vertellen heb en daar misschien wat mensen mee kan bereiken. Misschien meisjes laten zien dat je mag zijn wie je bent en dat je jezelf mag laten horen en zien. Daar hoef je geen 55 jaar voor te wachten…

Ik heb zingeving nodig in mijn leven, maar ik wil wel iets doen waar ik gelukkig van word. Ik ga niets meer doen tegen mijn zin.

Ik wil gescheiden levens gaan leven maar wil zeker ook nog wel iets blijven delen. Maar we zullen zien hoe dat gaat. Ik heb gewoon meer mensen naast mij nodig dan 1 partner. Ik kan niet meer leven voor 1 persoon. Ik wil meer contacten, ik wil een nieuw leven opbouwen.

Ik ga voor wat ik wil! Ik sta voor wat ik wil!

1-5-2021

Wat ben ik moe, ik slaap heel veel en goed. Als ik slaap hoef ik niet na te denken en gaat alles vanzelf. Als ik wakker ben ga ik nadenken en dat is op dit moment moeilijk omdat we hier thuis samen een volgende stap in ons leven moeten gaan nemen. Om helemaal vrij te zijn wil ik openstaan voor een nieuwe stap op mijn levenspad. En dan hoef je elkaar niet te verliezen, maar uiteindelijk betekent het wel een scheiding van wegen.

Een scheiding van 2 levens die lang samen zijn geweest. Maar ik voel dat er geen ruis meer kan zijn, dat er niemand meer tussen ons in mag ‘staan’.

Om volledig voor onvoorwaardelijke, pure liefde te gaan.

Zodra ik wakker ben gaan die hersenen weer werken en ben ik op zoek naar de woorden die ik D. ga zeggen. Ben je gelukkig met mij? Ben je gelukkig? Wat is geluk voor jou? Geluk is voor mij dat je ALLES kunt delen. En ik voel dat ik niet meer alles met je kan delen.

Het stuk spiritualiteit delen wij niet en dat is nu net heel belangrijk voor mij geworden.

Ik voel dat ik in hogere energie wil blijven en niet meer terug naar lage energie. Zoals ik het nu zie, kunnen we echt wel praktische zaken samen blijven doen. We hebben tenslotte ook 2 prachtige dochters samen. Ik hoop echt dat we daar op een goeie manier mee om kunnen blijven gaan.

Uiteindelijk moet iedereen gelukkig zijn in het leven dat hij leeft.

Ik sta nu weer een beetje stil. Maar ik wil volledig leven. Niet meer in een kooi zitten. Daar heb ik te lang gezeten. De vrijheid roept, ik voel de vrijheid. Vanuit mijn vrijheid kan er nog heel veel samen maar dan zal ik hem los moeten laten en zal hij mij los moeten laten. Moeten en willen…wil hij mij loslaten?…

Uiteindelijk kan ik hem niet meer geven wat hij echt nodig heeft. Hij verdient beter/anders. Maar ook hij zal eerst wat dichter bij zichzelf moeten komen in dit proces. Maar daar kan ik niets aan doen. Ik kan en wil hem niet veranderen. Ik vind het moeilijk dat alles vanuit het hoofd gedaan wordt en dat er weinig gedeeld wordt met anderen.

Dan zul je uiteindelijk alleen blijven. Als je niet happy bent met de situatie zul je er zelf iets aan moeten doen. Dat is niet aan mij. Ik kan hem daar niet bij helpen, niet meer. Dat heb ik 20 jaar gedaan, bij mij laat hij zichzelf wel een beetje zien. Rationeel denken en veel steun hebben aan regels en controle.

Ik kan zo niet meer leven.

Maar ook voor mij is dit stukje niet makkelijk want D. is een hele goeie, mooie ziel, hij staat altijd klaar voor ons. Hij zorgt op praktisch en financieel gebied heel erg goed voor ons. Dat is heel veel waard. Ik ben ook heel erg blij dat hij op mijn pad is gekomen.

Heel erg dankbaar ♥ Maar ons liefdesleven stopt hier. Eigenlijk is dit al een tijdje, heel langzaamaan aan de hand. Langzaam losweken. Maar ik denk en voel dat ik duidelijker moet zijn.

Het komt niet meer ‘goed’.  Hij mag geen hoop meer hebben dat het ‘wel goed komt’. Dat is echt niet reëel. Maar toch hou ik ook van hem zoals hij is. Maar bij een heel belangrijk stuk van mijzelf kan hij mij niet meer vinden. Ik heb die voeding wel nodig.

Tegelijkertijd dat ik dit schrijf voel ik heel veel steun van de kant van mijn twin. Afgelopen dagen zijn de zielen erg met elkaar verbonden en weet ik ook echt wel dat ik eerst helemaal los moet komen voor we echt kunnen gaan delen.

Ik hoop niet dat ik eerst nog jaren alleen moet zijn. Maar dat is ook prima. Alleen met mezelf, maar dat betekent dat ik ook samen ben met jou ♥

WTF…Wat is dit tweelingzielenproces een zwaar proces voor jezelf.

Maar ook heel mooi ♥