2-5-2021
Waarom voel ik me toch zo alleen? Waarom ben ik nooit helemaal mezelf geweest en was ik toch gelukkig? Waarom weet ik nu wie ik zelf ben en voel ik me nog steeds alleen? Waarom? Daarom heb ik veel verdriet nu.
Hoe zijn we hierin terecht gekomen? Dit vraagt D. zich af. En ik kan alleen maar de hand in eigen boezem steken. Doordat ik mijn hele leven om MEZELF heb heen gelopen, is hij hier nu in terecht gekomen. Ik kan dat alleen maar mezelf kwalijk nemen, maar had mijn lessen te leren met de mensen die op mijn pad zijn gekomen. Nu ik eindelijk mezelf ben wil ik ook mezelf blijven en niet meer opgesloten worden in een kooi.
Waarom heb ik die kooi altijd om me heen gevoeld en gehad?
Dit moet toch echt iets zijn uit vorige levens. Want waarom zou je dit überhaupt willen? Jezelf in een kooi stoppen. Iedereen wil toch zichzelf zijn? Zonder alles wat wordt opgelegd door anderen? Waarom gebeurt dit dan toch met heel veel mensen? Waarom is dit gebeurd met mij?
En waarom mag ik dan nu wel mezelf zijn? En waarom kan dat niet in de setting van het huwelijk zijn?
Het huwelijk voelt voor mij ook als een kooi waarin ik nu vastzit. Terwijl er helemaal niets mis is met de personen waarmee ik in deze vorm zit.
Ik hou van D. ♥ Ik hou van S. ♥ Ik hou van L. ♥
Maar toch voel ik me gevangen in dit instituut. Ik voel me alleen.
Laat mij maar alleen ergens met de camper zijn en misschien blijf ik de rest van mijn leven wel alleen. Hoewel ik alleen maar rondtrekken met een camper, alleen, ook geen aantrekkelijk idee vind. Ik voel dat ik wil werken, maar wat? Ik wil niet vastzitten.
Ik wil wel mijn dagboek uit gaan werken en zal een laptop aan gaan schaffen zodat ik daar in de camper aan kan werken. Ik heb een verhaal te vertellen.
Tegelijkertijd komt er vanochtend iets langs via een lhbtq- site waar ik op geabonneerd ben over vrouwen van 55+ die een verhaal te vertellen hebben. Ik denk dat ik wel een verhaal te vertellen heb en daar misschien wat mensen mee kan bereiken. Misschien meisjes laten zien dat je mag zijn wie je bent en dat je jezelf mag laten horen en zien. Daar hoef je geen 55 jaar voor te wachten…
Ik heb zingeving nodig in mijn leven, maar ik wil wel iets doen waar ik gelukkig van word. Ik ga niets meer doen tegen mijn zin.
Ik wil gescheiden levens gaan leven maar wil zeker ook nog wel iets blijven delen. Maar we zullen zien hoe dat gaat. Ik heb gewoon meer mensen naast mij nodig dan 1 partner. Ik kan niet meer leven voor 1 persoon. Ik wil meer contacten, ik wil een nieuw leven opbouwen.
Ik ga voor wat ik wil! Ik sta voor wat ik wil!