26-10-2021

Wij zien niet hetzelfde.

Wij horen niet hetzelfde.

Wij ruiken niet hetzelfde.

Wij proeven niet hetzelfde.

Voelen wij hetzelfde?

Weten wij hetzelfde?

Gisteravond overviel mij verdriet en ik moest ineens huilen. Het is zo zwaar om niet met en bij jou te zijn. Ik mis je zo erg. Het kan niet, maar ik wil het. Willen is kunnen? Willen is kunnen! Geduld.

Ik voel steeds meer de energie van anderen. Ik voel het als energie vastzit. Als iemand het koud heeft betekent het, dat de energie niet kan stromen. Hebben medicijnen en vaccins invloed op doorstroming van energie? Kunnen we meer levens redden als we gezonder gaan leven? Veel mensen die nu ziek zijn, denken beschermd te zijn door dit vaccin. Of worden ze alleen maar niet veel zieker? Maar nog steeds geen vaccin voor mij.

Ik ben gezond en wil graag gezond blijven. Moeten eerst alle niet-gevaccineerden opgesloten worden om dit de mensen te laten zien? Ik hoop echt dat er meer mensen zelf na gaan denken. Maar dat is niet aan mij. Ik voel dat er nog een zware tijd, een zware winter gaat komen. Ik sluit me wel op, ik hoef niemand te zien. Ik red mezelf wel.

Ik heb een documentaire gezien over misstanden in de turnsport. Jaren later hebben sporters nog psychische klachten. Is dit kindermishandeling, kindermisbruik? Moet je topsport überhaupt nog wel willen? Is topsport wel gezond voor een fysiek lichaam en gaat het heel vaak alleen maar om heel veel geld? Is het beter om gewoon te gaan bewegen of sporten om jezelf gezond te houden? “De trainer heeft mij dit aangedaan.” Is het verwijt van deze sporters. Als je het omdraait, “ik heb mezelf dit aan laten doen”. Mijn vraag is dan: ‘Waar waren de ouders van deze kinderen?” Wat zagen zij? Wat stond er in hun ogen te lezen? Glorie? Geld? Eigen gemiste kansen? Dit is nog maar een topje van de ijsberg. Gaat er nog een beerput open over misstanden in de sport? Heeft de mens sport en cultuur nodig om te (over) leven op deze aarde?

Ik weet en voel veel dingen die er in de nabije toekomst gaan gebeuren. Ik ga dit niet meer uitspreken. Ik word niet geloofd. Het maakt me niet meer uit. Ik zal zijn. Laat ze mij maar opsluiten, ik voel me niet opgesloten. Ik voel me veilig en mijn veilig voelen is geen schijnveiligheid. Ik heb geduld en hou afstand. Het komt goed.

Wat gebeurt er? Ik lig in bed, ik zoek jou op en voel jou, ik word en voel heel veel licht. Ik span al mijn spieren aan en strek mijn voeten recht uit. Ik probeer dan in ontspanning te zakken en voel weer veel licht en ga dan een beetje buiten mijn lichaam, maar ik blijf bewust. Dan in de ontspanning gebeurt het, ik krijg kramp in mijn linkervoet. De plek van mijn hartstreek onder de bal van de voet. Ik laat die kramp er zijn en ga er diep ademend naar toe. Dit duurt een aantal ademhalingen en dan…zakt de pijn weg en ontspan ik en voel heel veel ontspanning en denk alleen maar “wat gebeurt hier”…WOW, wat bijzonder. Ademen naar je pijn en de pijn daarmee verlichten. Alleen maar…WOW. Daarna voel ik mijn hart werken. Een soort van kramp. Alles is hart gerelateerd. Mijn hart moet nog verder open. Ik werk hard aan mijn hart.  Alles voor het hogere doel, licht en liefde. Daarvoor zijn wij hier op aarde gekomen. Clear.

Alle plekken die voor mij verboden zijn om te komen in verband met de Coronaregels zijn plekken waar ik helemaal niet wil zijn. Als het al zo is, dan is dat de bronplek van alle besmettingen. Hebben mensen in de gaten dat dit zo is? Ik blijf wel weg van die plekken. Er komen alleen maar meer plekken bij waar je de QR-code moet hebben en je vaccinatie moet laten zien. Ik blijf daar lekker weg, ik heb daar niets te zoeken. Afstand en waar nodig mondkapjes is op dit moment misschien de enige oplossing.

“We have to distance ourselves from others”. Dat waren jouw woorden, maar zijn nu ook de mijne. Op individueel niveau en collectief.

Maar veel mensen willen of kunnen dit nog niet zien en willen terug naar het oude normaal. Dit oude normaal bestaat voor mij al lang niet meer. Ik ben er alleen maar meer en meer van overtuigd dat ik dit vaccin NIET in mijn lijf laat zetten. Dan zet ik me maar buiten de maatschappij. Dit maakt me niet meer uit, want van deze maatschappij heb ik me toch al nooit echt onderdeel gevoeld. Ik lees regelmatig over de nieuwe wereld, de Golden Age, Aquariustijdperk. Dit klinkt goed voor mij, laat maar komen. Ik wil alleen nog maar leven met mensen waar ik me goed bij voel. Ik ben niet alleen.

25-10-2021

Ik heb weer een nacht goed geslapen. Dat lukt de laatste tijd steeds beter. Maar ik voel wel steeds sterker dat het wel een heel zwaar proces is. Ik voel dat het moeilijker wordt dat ik een stuk van mezelf niet bij me heb. Dat wordt steeds lastiger. Ik heb moeite dat ik niet bij jou kan zijn en ook bij mijn gezin kan blijven. Dat dit niet samen mag en kan. Dat snap ik niet, dat wil ik. Ik wil zo graag mezelf helemaal helen. Dit ben ik. Maar ik wil echt het laatste stukje toevoegen door bij jou te komen. Ik heb tranen omdat ik je zo erg mis en zo graag bij je zou willen zijn. En ik voel dat jij ook bij mij wil zijn. Wat een verdriet dat dit niet mag en kan. Terwijl ik een foto zoek op Facebook kom ik jouw naam tegen. Ik raak in paniek. Maar we zijn allebei nog getrouwd. Zullen we echt gaan samenkomen?

Ik heb alweer een dagboek vol geschreven en ga door naar de volgende. Deel 3. Wat is het toch fijn dat ik alles kan en mag opschrijven wat ik denk en voel zonder dat ik erover veroordeeld word door het papier. Dankbaar. Ik kan niet meer zonder. Het is fijn om al je gedachten kwijt te kunnen en een plek te geven. Dagboek 3 is mijn Gouden dagboek. De eerste was gekleurd, de tweede rood en nu doe ik het met Goud. Gouden Eeuw, Gouden Jaar, Gouden Leven.

Er is een hoger plan, ik word steeds verder naar dat hogere plan begeleid. Ik voel dat ik naar deze aarde ben gekomen om licht en liefde te brengen. Ik voel veel weerstand. Ik wil me niet meer laten tegenhouden door weerstand. Ik volg mijn eigen plan, ik moet mijn eigen plan, mijn eigen pad volgen anders word ik niet meer gelukkig. Ik wil geen ruis meer op mijn pad. Ik voel nog te veel ruis. Maar daar wil ik mezelf niet meer door laten raken. Ik ben blij met mijn pad. Maar het is niet het makkelijkste pad naar dat hogere plan, dat hogere doel. Het pad naar zelfliefde, maar ook het pad naar liefde voor al wat leeft. Welke dimensie is dat? Als deze dimensies al in cijfers zijn in te delen. Daar houden veel mensen van…alles indelen in cijfers. Ik voel niet zoveel bij die cijfers. Ik volg mijn gevoel.