13-5-2021
Hemelvaart, er schijnt een heerlijk zonnetje. Ik ben gisteravond weer in de hemel geweest, met jou. Wat was het weer fijn om samen te zijn. Mooie lieve zachte energie. Gister met een vriendin gewandeld en weer veel gepraat. Misschien is het goed om mijn verhaal te gaan delen over dit proces? Maar zeker weet ik dat niet. De opmerking dat het wel heel vermoeiend moet zijn om al die energieën van al die mensen te voelen, blijft me bij. Het is namelijk helemaal niet vermoeiend (soms wel als energie niet goed voelt) omdat ik niet met die energie iets hoef. Het is alleen wel vermoeiend om de energieën van mensen te zien en te voelen die allemaal in hun hoofd zitten. Dat is en lijkt me heel vermoeiend. Als je teruggaat naar je gevoel is het namelijk ook niet vermoeiend om zoveel te praten. Als je alleen maar praat vanuit je hoofd, dat is pas vermoeiend.
Ik voel veel energie tijdens deze wandeling. Maar ik realiseer me ook dat ik niet meer alles kan zeggen wat ik voel.
Maar om al die energieën van mensen die ik voel te kunnen loslaten, zal ik veel moeten wandelen, bewegen, ontladen en opladen. In de natuur zijn, buiten zijn, maar ook alleen zijn. Dan kan ik mezelf opladen. Op dit moment kan ik alleen mezelf opladen. En jij kunt mij ontladen en opladen. Omdat jij, ik ben.
Toch is het moeilijk om mijn leven hier met mijn mensen, geliefden om me heen, los te laten. Maar met de camper op pad gaan is in ieder geval een begin. De rust opzoeken en alleen zijn. En vandaaruit mensen helpen met helen, contacten maken en mijn dagboek uitwerken. Maar dan kan ik zelf mijn tijd indelen en hoef ik met niemand rekening te houden. Ik wil niet meer al die energieën vermengd hebben met mijn eigen energie. Met mijn energie kan ik liefde en licht geven maar dat hoeft niet door heel dichtbij mensen te zijn. Dat kan ook op afstand. Meer mensen zouden open moeten gaan staan voor energie dan kan je heel veel bereiken.
De buik van de vrouw en het hart van de man, laten we proberen om daaraan te werken.
Een onderwerp dat tijdens de wandeling ter sprake kwam, was honden en katten die de hele wereld overvliegen en waar ze flightbuddies voor zoeken…Ik heb daar mijn eigen gedachtes over en gevoelens bij… Moeten we echt de hele wereld redden? Wat zit daar echt achter? Waarom wil een mens dit? Als je in een ander land woont en je hebt daar een hond, kat of ander huisdier verzorgd, is het voor mij een ander verhaal dan wanneer je ‘zielige’ dieren naar de andere kant van de wereld laat vliegen op zoek naar een nieuwe eigenaar.
Misschien niet helemaal te vergelijken maar bij mij komt dan ook de gedachte op dat als je dit doortrekt naar adoptie komt dit overeen. Dieren of mensen ‘handel’ en dan onder het kopje ‘Liefde’. Ik weet niet of dit de Liefde is die er bedoeld wordt.
Welke liefde staat bovenaan, van degene die het aanbieden? Of van degene die het aannemen? Welke liefde moet vervuld worden? Als ik het verder doortrek komt het ook neer op de vele slechte leiders in een land. Als je goed bent en zorgt voor je ‘eigen’ mensen en dieren en de natuur, kunnen mensen met veel liefde leven in hun eigen land en is dit heen en weer vliegen allemaal niet nodig. Utopie?…
Maar hier meer bewust mee omgaan is een begin. Er zijn al veel adoptieprocedures gestopt, wat in mijn ogen een goed teken is, een goed begin. Niet alles is te koop…
Al die zwerfkatten en honden over de hele wereld is natuurlijk ook een probleem. Maar je kunt niet iedereen redden. Per land kijken wat er gedaan kan worden om de groei minder te maken. Er is echt een oplossing en op kleine schaal gebeuren al mooie projecten in een land waardoor met geld dingen gerealiseerd kunnen worden.
Als regeringen minder zouden graaien en niet alleen alles om macht en geld te laten draaien, zou heel veel geld gestopt kunnen worden in mensen, dieren en natuur in hun eigen land en hun eigen mensen. Dan zou de wereld er een stuk mooier uitzien. Maar ik weet niet of dit zover zal komen. Mensen zijn te egoïstisch ingesteld, te veel ego mensen om een betere wereld te maken.
Belangrijk is om in je eigen kleine omgeving te beginnen om een verandering in mensen te zien. Bijzonder om dit allemaal vanuit een andere dimensie te kunnen zien.
Een helikopter view boven de mensheid.
Ik ben positief en geloof dat er al verandering is maar ik heb weinig vertrouwen in de mensheid in zijn algemeen. Op deze manier is de mens zichzelf aan het vernietigen. Ik zie nog geen stop. Er zal massaal een verandering moeten plaatsvinden om enige verandering te krijgen. De coronacrisis is een begin, maar ik ben bang dat de meerderheid van de mensheid daarna weer op oude voet verdergaat ♥