19-10-2021
Ik droom, ik ben wakker, ik heb een wakkere droom. Er komen allerlei gedachten bij mij naar boven. Is dit voor mij de nieuwe wereld? Ik heb de reis naar binnen gemaakt. De reis naar mezelf. Ik wil niet te veel bewegingen meer maken, maar kleinere bewegingen. Astraal reizen met gelijkgestemden en de informatie van internet halen. Er staan al zoveel reisverhalen en reisfoto’s op het net. Door te visualiseren en terug te kijken naar al mijn gemaakte foto’s en video’s door de jaren heen kan ik hele mooie reizen maken zonder mezelf al te veel te hoeven verplaatsen. Van al dat verplaatsen van mijn fysieke lichaam heeft mijn lichaam alleen maar meer last gekregen. Fysiek reizen door tijdzones is een aanslag op mijn lichaam. Dat heb ik zelf fysiek ondervonden tijdens al mijn reizen. Voor ik ergens echt geland was in een ander werelddeel duurde het meestal wel een tijdje voor ik weer kon aarden. Nu ik in contact ben met mijn hogere zelf, kan ik voor mezelf een nieuwe wereld creëren. Vanuit mijn kracht en in contact met mezelf. Ik kan meer connecties leggen met anderen. Zal dit ook voor anderen steeds belangrijker gaan worden in de toekomst?
Ik zeg hiermee niet dat ik ga stoppen met fysiek reizen, maar ik ga wel mijn reizen minderen. Bewustere keuzes maken. Connecties maken met mijn energie. Dan maakt het niet uit of iemand aan de andere kant van de wereld is. Ik kan iemand voelen met mijn energie en daar dan contact mee leggen. Dan hoef ik niet dat vliegtuig in, ik blijf dichter bij mezelf, en zo kom ik dan vanzelf dichter bij anderen. Is astraal reizen de nieuwe toekomst en voor iedereen mogelijk? Of is dit alles gewoon een leuk hersenspinsel van mijzelf…Telepathisch contact maken, paranormaal zijn. Dat kunnen we allemaal leren. Als we maar diep genoeg naar binnen gaan en onszelf diep van binnen durven aankijken. Teruggaan naar de bron. Leven vanuit de bron. Hoe mooi zou dat zijn. Een kleinere voetprint op moeder aarde. Die zou daar alleen maar heel blij van worden.
Ik heb gisteravond een lang gesprek gehad met L. Het was fijn om mijn verhaal aan haar te kunnen vertellen. Er was verdriet bij haar dat ik me zo alleen gevoeld heb en alleen voel. Maar dat vind ik zelf nu juist niet meer erg. Ik ga niet weg uit deze situatie nu. Maar er is wel een vrouw, een tweelingziel in mijn leven gekomen. Alleen is die niet zichtbaar in mijn leven. Dat is ook voor L. niet te snappen. “Hoe kan dit als het maar van één kant is?” is haar vraag aan mij. L., mijn eigen dochter, is ook een spiegel voor mij. Zij kent mijn tweelingziel, zij is daar geweest en heeft haar gezien en ik vraag me af wat zij heeft gezien? Wat is haar verteld? Er komt weer twijfel bij mezelf na dit gesprek. Is het dan toch iets van mezelf? Ben ik het dan toch alleen die dit allemaal bedacht heeft? Maar toch twijfel ik niet meer maar het heeft weer veel gedachten opgeleverd. Misschien gaan we dan toch niet in dit leven bij elkaar komen. Is het toch een illusie? Ik ga mijn eigen leven leven en zorgen dat ik heel gelukkig blijf en alleen maar dingen doe waar ik blij van word. Ik laat me door niemand meer zeggen hoe ik moet leven. Toch hoop ik dat er een andere samenlevingsvorm kan komen voor de mensheid. Dat er in liefde meer connecties gaan komen met elkaar. Zodat jij wel in mijn leven kan komen maar dat ik ook mijn gezin in mijn leven kan blijven houden. Dat dat bij elkaar kan zijn. Is dit echt een Utopie? Ik blijf dromen dat dit de nieuwe werkelijkheid kan gaan worden.