14-10-2021
Een voorstelling over dementie. De aardse mens wil mensen heel graag in hokjes indelen. Kaderen. Een label erop en dan is het duidelijk. Maar waarom moet het allemaal begrensd worden? Elke ziekte heeft zijn eigen hokje. Elke ziekte heeft zijn eigen medicijnen. Medicijnen tegen een ziekte om een leefbaar leven te leven. Als een lichaam veel medicijnen nodig heeft om zich beter te voelen geeft dit een fysieke reactie. Wat doet dit met een ziel van een mens? Komt je lichaam dan nog wel bij de ziel? Geef je je ziel op deze manier niet weg aan de medicijnen? Is je lichaam dan nog wel van jezelf? De splitsing van een lichaam en een ziel.
Zelf neem ik steeds meer afstand van medicijnen en wil graag mensen zien en voelen vanuit een ziel. Dit betekent niet dat ik zeg dat ik nooit meer medicijnen tot me zal nemen. Ik sta dichter bij een ziel dan bij een fysiek lichaam dat helemaal onder de medicijnen zit. Medicijnen die geslikt worden tegen veel fysieke pijn. Pijn niet willen en kunnen voelen en onderdrukken met medicijnen. Oorzaak en gevolg. Komt pijn niet vanuit de ziel? Is het niet veel beter om die ziel te helen? Neem je door veel medicijnen te slikken al niet een beetje fysiek afscheid van deze aarde? De pijn van jezelf mag er niet zijn. Wil je er wel zijn met je pijn? Je wil je eigen pijn niet voelen. Leg je zo je lichaam niet in de handen van de medische wetenschap? Gebeurt dit nu ook niet tijdens deze hele pandemie? Jezelf laten vaccineren en je lichaam in handen leggen van de medici? Doe je dit voor jezelf? Of doe je dit voor de ander? De medische wetenschap zal het wel allemaal weten wat goed is voor jou? Maar moeten zij er uiteindelijk niet heel veel aan verdienen? Maar dit is hoe ik het zie. De meeste mensen denken hier heel anders over. En daar is iedereen vrij in. Toch?