25-9-2021
Ik schrijf steeds minder maar steeds meer wordt mij duidelijk. Ik voel me steeds meer in mijn kracht komen. Er gebeurt nog steeds veel en ik voel me steeds meer verbonden met mezelf, met mijn eigen hart en buik. Gisteravond voelde ik jou en het was weer een hele bijzondere ervaring. Ik heb je gevisualiseerd en voelde dat je bij mij was. Ik probeerde het los te laten maar er ging toch een hele grote golf door me heen. Het was een enorme trilling, toch een soort van spiritueel orgasme rond mijn hart maar dan niet seksueel. Hoe bijzonder was het weer. Ook jij wil bij mij zijn. Ik voel ook dat we gesprekken samen hebben en vind dat heel bijzonder. Daarnaast wordt het steeds sterker om iets voor mezelf te starten. Daar heb ik zin in. Dat wordt mijn Winterding. Ik ben nu in ’s Gravenzande en heb gisteren met harde wind heerlijk met mijn voeten door de zee gelopen. Wat een genot, heerlijk zingen/ neuriën en mijn stembanden warmen. Ik heb weer een aantal keren aan vriendinnen mijn verhaal verteld en ondanks dat ze openstaan voor mijn verhaal, voel ik dat ze het niet begrijpen wat er gebeurt. En dat is prima. Ik hoef het ook niet meer allemaal uit te leggen, dat is tenslotte allemaal ego. Daar wil ik vanaf. Kun je leven zonder ego op deze aarde? Dat is wat ik me afvraag. Ik weet denk ik wel het antwoord, maar vind het wel lastig om in de praktijk te brengen. Ik ben zoveel licht en liefde. Dat is zo fijn om te voelen en dat wil ik vasthouden. Alleen nog maar Licht en Liefde zijn. Alles en iedereen loslaten, vrij zijn in Licht en Liefde.
Gister kwam er iemand naast mij op de camping aan mij vragen om mijn camper een stukje te verplaatsen omdat ik in zijn zon stond…Ik sta op mijn gereserveerde plaats en blijf daar staan en geef aan dat hij zijn eigen camper ook een stukje zou kunnen verplaatsen om zon te krijgen…Of je stoel af en toe even verplaatsen…De zon is overal en is voor iedereen. Dit gesprek houdt me even bezig en ik realiseer me dat ik vroeger mijn camper verplaatst zou hebben. Maar nu doe ik dat niet meer als er totaal geen reden voor is omdat er echt overal zon is als hij schijnt…Ik voel me goed bij mijn eigen beslissing en dat ik het rustig heb kunnen overbrengen. Ik laat me niet meer door anderen zeggen wat ik moet doen!
Vandaag gaat de Coronapas in. Je moet in restaurants, theaters etc. een code laten zien…dus ik zal op veel plekken niet meer naar binnen mogen. WTF…dan niet! Ik kan daar wel wegblijven. Maar dit blijft bizar. Is dit de oplossing? De tweedeling in de maatschappij wordt hiermee weer groter. Licht en Liefde. Leven in een bubbel. Vandaag toch nog buiten bij een strandtent kunnen zitten omdat het nog heerlijk weer is. Dus GEEN code… Ik blijf zo lang mogelijk in de bubbel zitten en ga me er niet meer druk om maken.