1-9-2021
Wat een zware energie. Wat een werknacht. Ik ben gister aangekomen in Bornwird – Dokkum aan de Ee. Het is hier fris en ik heb gister alleen maar binnen gezeten. Ik ben weer alleen en het is goed. Alleen met mezelf is het beste wat ik nu kan doen. Ik voel me nog steeds anders en kan dat anders zijn niet met anderen delen. Gewoon zijn is misschien dan maar het beste wat ik kan doen. Ik moet afstand nemen van anderen om echt mezelf te kunnen zijn. Ik heb zware energie in mijn buik en kan dat nog steeds niet helemaal verklaren. Is dit heling van mijn buik? Ben ik dit zelf? Ben jij dit? Is dit het universum? Ik denk een combinatie van alles.
Gister veel seksuele energie gevoeld en afgevoerd. Het is heel verwarrend en ik wil dat het stopt. Ik voel me goed, maar het is wel heel heftig allemaal. Ik voel dat ik alles en iedereen om mij heen moet loslaten. Dan voel ik me het beste. Ik voel me licht en wil licht doorgeven. Maar om mij heen is alleen maar zware energie, blijven hangen in het verhaal Corona.
Ik wil leven, ik wil zijn. Dit is wat ik wil, niet op een vaste plek en rondreizen als een nomade. Mensen zien zonder mijn verhaal te hoeven vertellen. Alleen maar zijn. Ik wil alleen zijn maar kan nog niet het hele plaatje invullen. Waar wil ik zijn? Het komt iedere keer weer terug. Ik wil werken, maar niet op een vaste plek, hoe dan? Eigenlijk interesseert geld me niet, maar ik heb het wel nodig.
D. en ik zullen elkaar moeten loslaten, maar ik wil hem wel in mijn leven. Dit anders voelen, mezelf niet thuis voelen in deze wereld, wordt alleen maar sterker. Maar ik heb het goed met mezelf.
Het is prima en ik respecteer het dat mensen anders denken en het leven anders beleven, maar ik zou graag mensen ontmoeten die mijn verhaal een beetje herkennen. Dit maakt echt eenzaam en alleen. Ik wil niet alleen zijn. Maar blijkbaar stond dit in mijn zielsplan dat ik deze weg te gaan had. Het Hogere plan.
Ik ga mensen helpen door alleen maar mezelf te zijn. De zware energie in mijn buik is iets minder nu, weer iets meer geheeld. Ik hoef en wil de wereld niet meer in mijn buik voelen. Ik wil mezelf voelen.
Buitenaards wezen…Ik vond dat altijd vreemd klinken. Maar ik voel en weet nu dat ik als mens een buitenaards wezen ben. Ik voel me niet thuis op deze aarde. Maar blijkbaar heb ik hier wel mijn lessen te leren en heb ik een missie te volbrengen. Ik ben van een andere planeet, buitenaards. Hoe bijzonder dat ik daar nu pas bewust achter kom. Daarom heb ik me nooit thuis gevoeld op deze aarde. Maar heb ik heel hard mijn best gedaan om me wel thuis te voelen. Dat is niet gelukt. Ik weet pas nu waar en wie ik ben maar nog niet helemaal waar ik vandaan kom. Pleiaden? Dat zou ik graag willen uitzoeken.
Ik zou zo graag in contact komen met gelijkgestemden. Hoe kom ik daarachter en hoe pak ik dat aan. Dit nu te weten brengt me weer wat meer rust. Ik heb mijn missie hier op aarde te volbrengen, maar het is nu nog niet helemaal duidelijk hoe. Gewoon zijn wie ik ben.
15:30 Ik ben naar Dokkum gefietst. Het is een leuke plaats met veel water. “Ik ben een buitenaards wezen” gaat de hele tijd door mij heen. Dat is zo raar om van mezelf te zeggen. Ik dacht altijd dat dat vreemde wezens waren. Maar kunnen het ook gewoon mensen zijn?
Buitenaards – buiten de aarde, zo is het hoe ik me voel. Ook contact hebben buiten de aarde. En dat ik heel veel licht en liefde ga brengen, dat is wat ik voel, dat is mijn doel. Er komt zoveel door van boven, van het universum. Mijn oren suizen nu als een gek. Wat moet ik horen?
Ik ga vanaf nu heerlijk in de natuur zijn, veel wandelen en fietsen en op het strand zijn. Ik pas niet meer in de energie die deze aarde uitstraalt met de mensen om me heen. Ik voel me daar niet meer thuis.
Heel hoog voel ik me thuis, dat is mijn thuis. Licht voelen en blijven.