24-12-2021
Gisteravond en vanochtend weer heel diep zielsverdriet. Heel diep van binnen kwam het naar buiten. Diepe tranen. Ik voel me zo alleen. Ik sta zo anders in het leven nu. Maar ik loop nu wel weer tegen een muur op. Ik heb me mijn hele leven alleen en anders gevoeld en dat is niet veranderd. Het is erger geworden omdat ik nu laat zien wie ik ben en mijn mond opentrek. Maar dit wordt in mijn eigen omgeving niet gesnapt. Ik ben gek en denk anders dan de massa. Dit hou ik niet lang meer vol. Ik wil alleen zijn en denk dat ik de rest van mijn leven alleen wil blijven met mezelf. Ik ben dan gelukkiger dan in de oude wereld die geregeerd wordt door angst. Ik ben licht maar kan het niet laten zien, want anderen zien dit niet. Is het niet een wereldwijde massahypnose? Heel langzaam ontwaken er meer mensen, maar het is te weinig om alleen maar licht te kunnen zijn. Maar het duister zal nooit verdwijnen, dat zal er altijd zijn. Je kunt mensen niet zeggen dat ze alleen maar licht moeten (zijn) zien. Dat bestaat niet. Licht en donker, wit en zwart het zal er altijd zijn. De balans. Mijn werk is ZIJN. Daar word ik niet voor betaald. Maar ik weet wel dat het hard werken is om te ZIJN. Dieper en dieper die ziel in. Ik ben mijn eigen ziel en die wil ik ook zijn. Dit blijft lastig met het bestaan van een eventuele tweelingziel. Zijn het toch niet gewoon twee losse zielen die zich aangetrokken voelen tot elkaar. Loslaten die andere ziel. Ik voel dat ik alleen nog maar mezelf ben en heb. Niemand anders. Dat is wel een alleen gevoel. Daar word ik toch wel verdrietig van. Dat kwam er dan ook uit.
Ik kan niet meer leven in de oude wereld en ik ga naar een nieuwe wereld. Veel mensen gaan niet met mij mee. Ik heb hier mijn lessen geleerd en ik wil ook naar de nieuwe wereld. Die past beter bij mij. Ik heb geen angst meer voor het leven. Ik heb geen angst voor een virus. Ik heb geen angst om dood te gaan. Angst, angst, angst. Hoe diep zit dat ingeworteld bij mensen. Mijn social media is de oude wereld. Mijn website wordt mijn nieuwe wereld. Er zullen andere mensen op mijn pad gaan komen. Als dat niet zo is, heb ik in ieder geval nog mezelf. Als ik van tevoren had mogen kiezen voor dit leven had ik nee gezegd. Het is wel heel zwaar. Maar toch is deze zelfontwikkeling, deze hartontwaking wel heel bijzonder om mee te maken. Maar ik zou wel heel graag willen delen met anderen. Dat kan niet meer in de oude wereld. Wat ik wil delen, wie ik ben, daar zitten mensen niet op te wachten. Dat is prima. Ik voel dat mijn energie voor anderen soms te veel kan zijn. Ik moet al heel snel mijn mond weer houden. Dat heb ik mijn hele leven gedaan en dat doe ik niet meer. Take it or leave it. Maar ik ga vaker proberen om mijn mond te houden. Veel van wat gezegd wordt hoeft niet gezegd te worden.
Ik vind het zwaar om niet met de massa mee te lopen. Dit is een zwaar pad. Zijn dit dan de sterkste zielen? Anders zijn dan de massa maakt een sterker mens van je. Ik voel dat er heel veel mensen niet meer mee willen met de massa, alleen heb ik ze niet in mijn eigen omgeving. Ik voel steeds meer afstand tot de houding van de massa. Maar daardoor kom ik wel steeds meer alleen te staan. Ik hou me er maar aan vast dat het mij alleen maar sterker maakt.