3-12-2021
Ik ervaar oneindige liefde, een allesomvattende liefde. Het is lastig om mijn licht te laten schijnen in een wereld die geregeerd wordt door angst. Ik wil mezelf niet meer mee laten voeren in die angst. Dit betekent dat mijn wereld steeds kleiner wordt. Maar ik voel dat hierdoor juist mijn wereld steeds groter wordt.
Ik ervaar dat mensen die ziek zijn het leven van anderen kunnen bepalen. Door open te zijn en te zeggen dat ik geen vaccinatie heb, ben ik dan niet gezond? Willen mensen mij dan niet zien? Als ik niet eerlijk zou zijn zou ik dan wel welkom zijn? Dit roept alleen maar meer vraagtekens bij mij op. Ik ben gezond maar ik respecteer ieders keuze die niet mijn keuze is. Alleen mijn keuze wordt niet gerespecteerd. Daar blijf ik tegen aan lopen. Ik maak nu een keuze om niet meer mee te gaan in ziektes en angsten van anderen. Daar wil ik afstand van nemen. Dat is mijn keus. Ik wil me niet meer hoeven verdedigen voor de keus die ik maak en ik wil geen discussies hierover meer voeren. Daardoor wordt mijn wereld aldoor maar kleiner, maar dat is mijn keus en daardoor zullen er nog meer mensen in mijn omgeving wegvallen. Ik wil kunnen zijn wie ik ben. Mijn mening respecteren. Als dit niet kan is dit helemaal prima voor mij. Maar dan kies ik ook een andere kant. Ik voel nu al dat er niet veel mensen mee gaan naar mijn andere kant. Ik kan niet wachten om naar de nieuwe wereld toe te gaan. Mijn nieuwe wereld met nieuwe mensen om me heen. Afscheid van het oude, het voelt alleen maar beter worden. Maar ik voel ook verdriet hierover. Maar dat duurt steeds minder lang. Ik voel dat er nog een zware tijd gaat volgen. Ik ga me afsluiten en wil alleen nog maar positiviteit in mijn leven. Dit is niet meer mijn wereld. Loslaten.