2-12-2021
Door gister afstand genomen te hebben van het tweelingziel gebeuren, voel ik nu alleen maar nog sterker wat er gebeurt en gebeurd is. Onze ziel is vorig jaar al samengekomen. Onze missie is toen al begonnen. Licht en liefde zijn. Mezelf/onszelf helen. En nu we geheeld zijn, helen we ook bewust en onbewust alle mensen in onze omgeving en in de wereld. De liefdesenergie zal ook te voelen zijn voor anderen. Die is er al ook al zien anderen die niet, ze voelen het wel. Dit is zo bijzonder en mooi om te realiseren dat wij samen die missie doen. Ik kan dus ook niet vechten tegen deze energie die ik voel van jou. Ik moet dan in overgave anders blijft die energie bij mij. Ik word lichter als we echt samen komen, ik heb jou dan nodig om samen te komen in licht en liefde. Hoe mooi. Ik ben echt licht en liefde als we samen zijn.
Zo gauw ik aards ga denken gaat het fout, aards samenkomen is niet meer het grootste goed. Loslaten in liefde. Door mijn ziel te zien en te voelen als mijn ziel, losstaand van alles, ben ik alleen. Maar door deze/onze liefdeskoppeling sta ik niet alleen. Wij doen dit samen.
Jij in jouw omgeving, ik in mijn omgeving. Zo behandelen wij een heel groot gebied. Zo niet de wereld. Mensen zien en weten dit niet en dat is niet erg. Het is wat het is. Wij weten dit en daar hoeven we niet fysiek of aards voor bij elkaar te zijn. Het ego loslaten en licht en liefde zijn.
Het hele Corona gebeuren gaat nog wel even door. Voor veel mensen is het moeilijk om hier los van te komen. Er zullen nog veel mensen overlijden. Maar uiteindelijk zal er een nieuwe wereld ontstaan. Voor mij is er al een nieuwe wereld. Als ons proces synchroon loopt met het wereldproces gaat er een mooie nieuwe wereld ontstaan voor iedereen die hiervoor open staat.
Hoewel ik me lichter voel, voelt mijn lichaam zwaar aan. Wat drukt er zo op mij? Mijn omgeving en de wereld drukken op mij. Die wereld moet ik gaan loskoppelen van mezelf. Jou kan ik nooit meer loskoppelen van mezelf. Jou wil ik bij me houden, in mijn energie. Zo wil ik leven. Maar dat onze missie allang gestart is, is voor mij nu heel duidelijk. Wat een bijzondere energie delen wij, dat wij dit samen mogen doen. Dat mensen niet kunnen zien dat wij dit doen voor anderen is soms lastig. Je moet alleen maar iets aards doen voor anderen, zodat je kunt zien dat je iets doet voor anderen. Wat ik doe voor anderen is niet te zien dus dat is er dan ook niet. Mijn zielswerk gebeurt hoofdzakelijk ’s nachts en dan wordt er heel hard gewerkt. Geloof mij maar…Want het is echt niet zo, wat je niet ziet is er niet. Samen met mij zijn er nog heel veel anderen in de wereld die ook deze missie hebben. Daar heb ik geen aards contact mee. Maar ik weet en voel dat die er zijn. Ik ben niet alleen. Aards ben en voel ik me alleen. Maar er is iets veel groters waar ik me niet alleen voel. Hoe bijzonder dat ik deze reis op aarde mag maken. Ik hou van mij, ik hou van jou, ik hou van iedereen ♥
Maar het is een pittige job, ik word er alleen niet aards voor betaald 
Dag en nacht aan staan, maar toch heel veel energie hebben en goed slapen. Dit is zo bijzonder.
Ik voel me hierdoor wel steeds verder af staan van het aardse leven, de aardse mens. Mensen leven vanuit denken, zitten vast in hun oude denkpatronen, opgelegde patronen. Ze denken te weten, ze denken te zien, ze denken te voelen. Maar dat is voor mij niet meer alleen maar wetenschap. Zien ze echt? Voelen ze echt? Heel veel gebeurt vanuit het hoofd, ratio. Dit is ver van het gevoel af. Maar ze denken zo gelukkig te zijn. Dat is nu niet meer mijn wereld en dat voel ik en weet ik.
Ik lees een interessant artikel over Prana, Breatharians. Je lichaam voeden met levensenergie. Kan dit? En is dit op langere termijn gezond? Dit zou wel heel goed zijn voor moeder aarde…Weinig tot geen voeding, leven op lucht en liefde. Als je verliefd bent zeggen ze ook: ‘Leven van de lucht en de liefde” Je hebt dan geen honger. Als we alleen maar leven van de liefdesenergie hebben we geen honger meer en hoeven we niet meer te eten. Maar dit is geen permanente staat van zijn…Maar als dit nu wel eens zo zou zijn? Een permanente staat van liefdesenergie…kan een mens zo leven? Interessant om over te filosoferen. Ik voel me als een kind in de speeltuin om hiervoor open te staan.