14-1-2022
Het grote niks, het grote alles, het grote licht, de grote liefde. Dit is alles wat ik heel diep voel. Brengen van liefde en uitstrooien over de wereld. Alleen maar liefde. Het is voor mij allemaal te groot om te bevatten. Maar dit is wat ik voel en weet.
Waar komt de weerstand vandaan met wat er nu allemaal in de wereld plaatsvindt? Ik wil deze weerstand niet meer voelen. Ik vind het moeilijk om aan te zien wat mensen op allerlei gebied wordt aangedaan en wat mensen zichzelf aan laten doen. Dit gebeurt al eeuwen, maar om het nu zo bewust te zien is niet makkelijk. Maar ik kan niet de hele wereld redden. Ieder mens kan alleen maar verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen leven. Ik kan alleen maar vertrouwen op mezelf, mijn gezonde lijf en zo ook het leven. Ziek zijn hoort bij groeien, ziek zijn hoort bij mens zijn. Dat is in deze tijd nog maar moeilijk te accepteren. Ik hoop en vertrouw erop dat er een ommekeer komt in hoe mensen over zichzelf denken. Dat er weer meer verbindingen gemaakt kunnen worden omdat zo alleen de mens liefdevol en in vrede kan leven met zichzelf en met hun omgeving. Liefde is de enige weg hiernaartoe.
Ik merk dat ik steeds vaker mijn handen gevouwen heb in ruststand. Mijn weerstand tegen bidden is veranderd omdat het niets anders is dan praten tegen mezelf. Dit kan ik overal doen en hoef ik niet met anderen te doen. Als ik met heel veel liefde tegen mezelf en met mezelf kan praten, heb ik de hoogste vorm van liefde bereikt. Dit is voor mij nu alles wat er is. All there is. Het Al. Meer is er niet en dit kan en mag ik delen.