5-1-2022
Geschiedenis wordt alleen geschreven door en voor winnaars. Winnaars en verliezers in de sport, in een oorlog. We praten en horen alleen over winnaars. Horen wij de verhalen van verliezers? Mogen die verhalen gehoord worden? Laat de media alleen nieuws horen van winnaars? Willen mensen alleen maar verhalen horen over winnaars? Ik zou ook graag de andere kant horen.
Ik zie een documentaire over oud Joegoslavië. De tranen van Tito. Het communisme, werken voor één man. Tito zat er goed bij. Nadat hij wegviel stortte het hele land in. Ik denk alleen maar, hoe dan? Als de mensen denken dat alles goed is en dat ze leven in een goed systeem. Hoe kan het dan dat een land helemaal kan instorten. De saamhorigheid is een mooi onderdeel, maar als mensen niet zelf mogen nadenken dan gaat het mis. Mensen vertrouwen teveel op de machthebber? Daarna stort het land in een oorlog die alleen maar slachtoffers kent. Die verhalen zou ik wel meer willen horen. Oorlog heeft nog nooit iets goeds gebracht en alleen maar onschuldige mensenlevens gekost. Mensen die eerst als vrienden naast elkaar leefden staan tijdens deze oorlog recht tegenover elkaar. Hoe dan? Hier snap ik helemaal niets van. Een weldenkend, zelf nadenkend mens, maakt zijn medemens niet af. Voor niemand. Uit naam van niemand. Alleen maar uit naam van jezelf. Hoe kun je jezelf nog in de ogen kijken als je iemand hebt moeten doden. Waarom leven mensen met zoveel trauma’s? En is er daarna zo weinig hulp? Oorzaak en gevolg. Kunnen deze trauma’s voorkomen worden door geen oorlogen meer te voeren? Het spel van macht en geld dat alleen maar mensenlevens kost. Voor wie? Waarom zou je willen vechten voor de machtshebbers? Laat het geld wat nu voor alle wapens gebruikt wordt maar besteed worden om te zorgen dat mensen in vrede kunnen leven. Maar het probleem begint bij macht en te veel geld. Dat verandert een mens. Dit kan toch nooit in een zielsplan staan? Een ziel is toch liefde? Wat gaat er dan mis met een ziel? Dit is onbegrijpelijk voor mij.
Ik word steeds stiller en voel steeds meer afstand om me heen. Ik voel me alleen, maar het doet me ook verdriet om me zo alleen te voelen. Ik wil me weer ‘normaal’ voelen. Normaal en mogen zijn wie ik ben. Maar ik kan het niet meer delen met wat ik normaal vind. Ik voel dat anderen dit normaal van mij niet willen horen.
Er komen situaties bij mij naar boven toen wij elkaar nog life zagen. Durfde jij met mij alleen te zijn? Wat ik wel weet is dat ik afgelopen jaren heel veel gehad heb aan de Yoga die ik online heb gevolgd. Dit alles is gestart nadat ik bij jou met Yoga ben begonnen. Ik voel me zoveel beter door aan Yoga te doen. Maar wat is er allemaal gebeurt afgelopen twee jaar en wat is er gebeurt daar tussen jou en mij?
Ik dacht dat ik alles voor elkaar had, een man, een gezin en een goed leven. En dan…barst de bom en valt dat plaatje uit elkaar. Met een ontmoeting die mijn hele leven op de kop zet en overhoop gooit. En wat ik niet helemaal zelf in de hand had. Ik had hier zelf geen keus in. Ik kon deze magnetische kracht niet wegduwen of wegstoppen. Ik kon niet meer vluchten voor deze energetische magnetische kracht. Ik moest deze kracht omarmen en eraan overgeven. Hoe moeilijk dit voor mezelf en voor mijn omgeving ook was en is. Maar het is wat het is.