Aangeraakt door licht en liefde. Ik ben thuisgekomen bij mezelf. Thuis. Door de diepste lagen van mijn ziel gereisd. En alles aangeraakt en geheeld wat niet meer nodig is om vrij in licht en liefde te kunnen leven. Ik kan nog alleen maar dit licht en deze liefde voelen en hierdoor geraakt worden. In mezelf en om me heen. Zo wil ik leven.

Het licht dat door mijn ogen diep mijn ziel inging. De ontmoeting via onze ogen. Recht mijn hart en mijn ziel in. Verblind door licht. Zonder woorden. Onverklaarbaar en niet goed wetend wat er gebeurde. Het licht en de liefde van herkenning gingen dwars door me heen. Dat is nu weten en verklaarbaar. Dit licht en deze liefde mogen ontvangen en delen is het hoogst haalbare wat een mens kan bereiken op deze aarde. Ik als mens in totale overgave met het universum. Maar dit licht en deze liefde kwam van een mens van vlees en bloed. Via dit mens was er een overdracht van het hogere licht en voelde het als diepe liefde. Dit is voelen en weten. Het licht en de liefde. Dit is nu thuis in mijn eigen lichaam. Nooit meer op zoek, voor altijd zijn. Allemaal omdat ik ben aangeraakt door het grootste licht en de grootste liefde. Licht en liefde zijn. Oogverblindend. Dat is wat ik zag in jouw ogen. Aangeraakt.

Dit alles zou nooit zo diep geheeld zijn als wij aards bij elkaar geweest zouden zijn. Dat is allemaal afleiding. Nu konden we ons concentreren op onszelf. Ons diepste zelf. Ons zelf die we mogen zijn. Dat is licht en liefde. Dat is aangeraakt in onszelf via onszelf bij elkaar. Hoe mooi is dat. Dat anderen dit niet begrijpen betekent dat dit het ontbrekende licht is in henzelf.