6-8-2022
Ik ben gister weer op pad gegaan met de camper maar ben nog steeds niet 100% fit. Een paar uur in Brest, 
een relaxte stad, maar ik was daarna ook weer blij dat ik verder kon rijden richting de rust bij de kust. 
Ik voel me vandaag heel slap maar eet wel weer. Het voelt of ik totaal gereinigd word van binnen. Niet normaal. Ik ben zo moe en wil alleen maar slapen. Ik geef er maar aan toe. Zijn dit de restjes om echt mezelf helemaal te mogen zijn? Het blijft verwarrend of ik in dit proces toch niet helemaal alleen alles heb gedaan of dat er toch iemand anders was. Ik weet het af en toe even niet meer.
Maar ik twijfel niet aan mijn eigen intuïtie. Ik laat het maar even zijn. Het is zwaar op dit moment. Ik heb ook weer veel huilbuien over alleen voelen, alleen zijn. Mijn hele leven op de kop gezet om me goed te voelen en beter te voelen. En nu al een paar dagen flink ziek en een gevoel van een vorm van depressie. Ik ben zwaarmoedig en heb negatieve gedachten. Terwijl ik me eerder zo goed voelde. Heeft het dan toch te maken met 8-8 de Leeuwenpoort? De laatste restjes om helemaal mezelf te mogen zijn? Daar moet ik dan maar op vertrouwen. Daar wil ik op vertrouwen. Ik wil weer naar het licht. Mezelf licht voelen en licht zijn. Ik hoop dat ik weer snel meer energie krijg en mezelf fysiek niet zo zwaar meer voel. Ik voel me nu op alle fronten een oude vrouw. Maar het voelt ook als een ontgiftiging van mijn binnenste. Ik kan op dit moment ook niet meer alles eten en drinken. Ik vertrouw er maar weer op dat alles voor het goede gebeurt.