16-2-2022
“Ik geloof niet in een ziel” hoorde ik gister iemand zeggen. Hoe kun je niet geloven in een ziel. Als er een geliefde overlijdt, naar de andere kant gaat, en jij denkt aan die persoon, dan denk je aan de ziel. Want fysiek is die persoon niet bij je. Dan bestaat de ziel toch in jouw hoofd en in jouw hart? Sta je ver van jezelf af als je niet gelooft in een ziel? Welk plan leef je dan? Wat is jouw zielsplan? Iedereen heeft toch een zielsplan? Of zijn er echt mensen die geen ziel hebben/zijn? Hebben zij dan ook geen hart? Volg je je hart dan? Als je een hart hebt heb je toch ook een ziel? Dat is toch gekoppeld? Leven met hart en ziel…Wil je wel op deze aarde zijn als je zegt dat je niet in een ziel gelooft? Ik kan het me niet goed voorstellen dat mensen echt denken dat je geen ziel hebt/bent. Je hebt een hart en je bent een ziel. Dat is hoe ik het voel en ervaar. Hoe kan het anders gebeuren wat er tussen ons gebeurt? Maar veel mensen in mijn omgeving geloven ook niet dat dit kan. Ik weet dat dit echt is, dat dit bestaat. Maar mensen willen bewijs zien. Ons verhaal is een bewijs dat er hoger zielscontact bestaat en dat je contact kunt hebben zonder dat je fysiek bij elkaar hoeft te zijn.
Wetenschap en bewijs. Mensen zoeken altijd naar bevestiging en bewijs. Maar alles is in jezelf aanwezig. Ik heb geen bewijs van buitenaf meer nodig om dit te geloven. Ik ben het bewijs, ik ben mijn hart, ik ben mijn ziel. ZIJN.
Ik zit te lezen op de bank en ineens ervaar ik iets bijzonders wat misschien niet echt bijzonder is. Ik hoor de vogels fluiten in mijn hersenen, of het geluid zich afspeelt in mijn hersenen. Maar waarschijnlijk zijn het gewoon de vogels, de koolmeesjes buiten. Maar het geluid is anders dan normaal. Wel bijzonder. Het speelt zich heel dicht af in mijn hersenpan. Het geluid dat van buiten komt, komt ook van binnen nu. Dit is echt anders. Ik weet niet wat het betekent.