8-2-2022
Brieven aan mijn tweelingziel. Mijn dagboek, mijn blog is een beschrijving van mijn proces waar ik in ben gekomen na mijn ontmoeting met jou. Ik stuur mijn berichten naar jou om zo een beetje bij jou te kunnen zijn. Ik praat zo met jou en richt alles naar jou en dat laat me goed voelen. Dit is gericht aan een levend wezen, een levende ziel. En in dit geval is het ook nog eens dezelfde ziel. Jij bent de andere helft van mijn ziel. Ze hebben deze ziel alleen in twee verschillende aardse lichamen gestopt. En op deze aarde hebben we allebei nog wat af te handelen. Ik heb het gevoel dat de meeste pijn zat in vorige levens die weggewerkt moest worden. Tijdens mijn leven hier op aarde heb ik niet heel veel verschrikkelijke pijnen gehad. Alleen maar dat ik nooit mezelf heb kunnen zijn. Nu ik dit weet en zie en mezelf mag zijn, is het allemaal duidelijk geworden waarom ik hier ben en wat ik hier moet doen.
Gister las ik online dat er een zware energie was. Daar heb ik veel last van gehad. Ik voelde me heel zwaar en heb me teruggetrokken in mezelf. Er worden dingen tegen mij gezegd die me diep raken. Zowel positief als negatief. Mijn hart wordt zo diep geraakt en is zo gevoelig op dit moment waardoor er vaak tranen naar boven komen. Mijn hart staat steeds meer open. Mijn hart mag nooit meer dicht, dit hart zal altijd openblijven en alleen nog maar meer opengaan.