25-2-2021
Rebirthing, het voelt als een bevalling, weeën, maar een bevalling waarbij jezelf opnieuw geboren wordt. Waarbij jezelf door je eigen geboortekanaal gaat. Wat bijzonder. Ik wil eruit, ik wil naar het licht, ik wil niet langer in het geboortekanaal meer blijven zitten.
Niet langer in het donker blijven, ik wil naar het licht, ik wil leven!
Solar plexus, zonnevlecht gaat steeds meer open. Het lukte niet samen vannacht, maar ik ging wel weer stukje open richting full body orgasme. Ik werd echt naar het licht getrokken.
Maar ik kon me nog niet helemaal geven en ik ben er dus nog niet helemaal. Maar hoelang kun je nog, hoelang kan IK nog in het duister blijven.
De waarheid, mijn waarheid komt eraan, ik ben er bijna, maar ik zal altijd blijven groeien. Hoe mooi is dat. Het zijn wel zware momenten ook, wil ik leven, mag ik leven, ben ik de moeite waard.
Op foto’s van mezelf, vind ik mezelf echt niet mooi, maar van binnen vind ik mezelf steeds mooier worden en steeds meer de moeite waard dat ik er mag zijn.
Zijn wie ik ben. Vanuit mijn hart hou ik van mezelf.
Dat mag ik nu wel eens laten zien. Aan anderen. Liefde die ik mag laten zien en voelen. Wat een bijzonder proces.
Maar jou voel ik steeds meer, je bent ook overdag steeds vaker bij mij. Ik weet niet of we uiteindelijk in real life bij elkaar komen. Dit maakt ook niet uit. Ik zal op een gegeven moment zoveel mezelf zijn dat dat ook niet belangrijk meer is.
Het is goed zoals het nu is. Het is zoals het is. Het is.
This is all, this is all there is ♥
Mijn navelgebied is erg gevoelig nu. Ik wil gewoon even rust nu. En vanuit deze rust en ontspanning zien wat er gebeurt.
Ik wil licht ♥ Ik ben licht ♥ Shine ♥