29-1-2021

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik je voor het laatst gezien heb. De tijd vliegt, maar wat is er veel gebeurd in dat jaar. Ongelooflijk. Wat ben ik trots dat ik al zover gekomen ben.

Ik ben al een paar dagen op Texel bij vrienden. Wandelen, fietsen en toeren over dit prachtige eiland. Ik geniet met volle teugen en het is goed om weer even alleen te zijn.

’s Nachts wordt er nog hard gewerkt aan mijn lichaam en ik zie steeds meer licht. Ik voel mijn buik wel bijna continue, mijn 2^e chakra. Het rommelt behoorlijk.

Vannacht een droom dat ik op reis moest en mijn spullen niet kon vinden om mee te nemen. Ik had geen schoenen aan en iedereen van een groep stond te wachten op mij. Ik was in paniek maar ging toch mee. Het was bijna een ‘wakkere’ droom. ‘Iemand’ heeft ook armen om mij heen geslagen. Was het een man?

Ik heb goede gesprekken gehad en kunnen uitleggen in welk proces ik zit. Hoewel ik het lastig vind wil ik dat toch meer gaan doen met anderen. Ik wil het open gaan gooien.

Ik vroeg me vanmorgen ook af wat er zou gebeuren als ik nu niet meer naar huis zou gaan. Ze zouden het wel redden en dat gaf me een geruststellend gevoel. Hoewel het helemaal niet mijn plan is om dat te gaan doen. Het ging wel door me heen. Ook op afstand kan ik hen steunen en kan en zal ik er voor hen zijn. Hoewel ik niet weet hoe het in de toekomst gaat zou dit zomaar kunnen gebeuren.

Ik heb het gevoel op een kruispunt in mijn leven te staan maar blijf nu maar op die rotonde rondjes draaien. Maar ik vertrouw erop dat het goed komt en ik moet echt geduld hebben. Hoewel ik het wel heel moeilijk vind, als ik weet dat dit nog jaren doorgaat.

De aantrekkingskracht is gigantisch en dit is niet alleen van mijn kant.

Maar ja, die gezinnen hebben we ook…Maar ik hou heel erg veel van D. en de meiden, maar ik hou ook heel veel van mezelf. Ik wil mijn hart gaan volgen en weet niet of ik zelf stappen moet zetten.

Het is wel een ding hoor, dat tweelingzielen proces.

Ik weet dat het heel goed is geweest maar er zijn echt momenten dat ik het liever niet was tegengekomen. Dat ik jou niet was tegengekomen.

Maar eigenlijk ben ik er, eerlijk gezegd, heel dankbaar voor dat ik jou ben tegen gekomen.  Het was niet makkelijk, maar hoe zou het anders geweest zijn met al mijn fysieke klachten.

Maar ik was gelukkig en ik hoop echt dat ik alleen nog maar gelukkiger kan worden.

Maar er moeten nog wel wat hobbels genomen worden en soms weet ik niet of ik daar wat actiever in moet worden maar blijf toch ook struggelen met woorden die mij verteld zijn. Natuurlijk geloof ik dat niet, maar toch. Waarschijnlijk zal ik dan toch nog wat moeten leren en vertrouwen moeten hebben op een goede afloop ♥

Ik hou zielsveel van jou en heb nog nooit iets zo zeker geweten dan dit.  

Ik hou van mij, ik hou van jou, ik hou van ons ♥ Wat de toekomst ook gaat brengen. ♥