22-2-2021
Wat een nacht, wat een verdriet, ik zag het allemaal helemaal niet meer zitten. Ik weet het gewoon even niet meer. Ik ben echt verdrietig en heb weinig geduld. Ik wil dat het allemaal sneller gaat, maar dat gaat niet. Dit proces heeft lang nodig. Ik heb veel gehuild. Er is weer veel uit en nu wakker zijn voel ik me weer wat beter.
Ik was even helemaal klaar met het spirituele proces. Helemaal klaar.
Ik zou het liefst de energetische banden willen verbreken…maar dat gaat niet… Loslaten! Loslaten! Loslaten!
En mijn eigen leven gaan leven zonder dat ik iemand nodig heb om gelukkig te zijn. Maar dat lukt nog niet.
Zij is ontwaakt en neemt mij op ‘sleeptouw’, zo voel ik het nu. Ik ben er nog lang niet en zit te veel in ego, denken. Ik weet niet of wij in dit leven bij elkaar gaan komen.
Wat ik wel weet dat ik nu een aardse partner en een spirituele partner heb.
En dat gaat niet samen? Maar dat is wel hoe het nu is en daar sta ik tussenin. En ik kan niet kiezen. Ik wil dit voor nu ook zo houden want ik deel mijn leven met een man en een gezin.
Mijn ontmoeting met jou heeft alles op zijn kop gezet.
Die hele spirituele ontwaking, hartontwaking is wel een fucking heftig proces. Iedere keer denk ik dat ik er ben en iedere keer word ik weer terug geworpen door ego. Maar maak dan wel weer kleine stapjes. Ik ben er nog lang niet…maar waar wil ik zijn? Ik ben happy met mezelf en dat lukt af en toe al steeds iets meer.
Geduld! En dat blijk ik toch niet zoveel te hebben.
Maar deze hele corona tijd ben ik ook wel even helemaal zat. Alle vrijheid wordt ontnomen. Van de andere kant is dit voor mijn proces eigenlijk wel heel erg goed. Ik zou alleen af en toe iets meer willen gaan doen en mensen willen zien.
Op dit moment leven in het nu en het spirituele proces zijn gang laten gaan. Daar heb ik zelf toch geen invloed op. Het gebeurt gewoon ook al doe ik niets.
Dus…vertrouwen dat het goed komt. En dat is soms moeilijk. Maar voor mijn eigen gemoedsrust zou dit vertrouwen wel heel goed zijn.
Trust Trust Trust! Patience Patience Patience!
Wat wil ik nu zelf nog met mijn leven? Dat is een vraag die me nu bezighoudt. Laat ik me daar komende tijd maar eens op richten. De dagen zijn saai aan het worden maar ik probeer er iedere dag van te genieten. Maar ik doe niet veel. En dat maakt me ook ongeduldig. Ik moet wat meer afleiding hebben maar ook tijd nemen voor dit heftige intensieve proces.
Dit kost wel superveel energie. Carpe Diem♥
Ego deaths and dark nights of the soul…er zullen er nog veel volgen…