30-12-2020
Vannacht had ik jeukende armen, na aanraking met mijn rechterhand op de plek boven mijn linker elle boog werd die heel warm. En vanuit het niets begon ik te huilen. Heling, het proces gaat maar door, wat bijzonder.
Ik voelde ook een hele sterke verbinding met mijn moeder, mijn mama. Maar ik voel me in het aardse leven van haar wegglijden, of eigenlijk glijdt ze bij mij weg doordat haar geheugen minder wordt. Dat vind ik moeilijk. Maar toch raakt ze me heel diep.
Wat later afgelopen nacht moest ik aan een opmerking over de spiegel in onze wc denken, of eigenlijk aan de spiegel die daar ontbreekt… Toen mijn vader terugkwam van een wc-bezoek bij ons zei hij tegen mijn moeder dat wij nog geen spiegel daar hebben en dat hij dat mist om even te kijken hoe zijn haar zit. Waarop mijn moeder zei: “maar Marloes wil(de) nooit een spiegel hebben…
De gedachte aan haar opmerking bracht mij ook weer even in tranen.
Vervolgens krijg ik in mijn leven een levensgrote spiegel voorgehouden in de vorm van een mens, een lief en warm persoon. Alles wat zij is…ben ik.
Wat een bijzondere spiegel, daar kan geen spiegel in de wc tegenop. 
Misschien gaan we toch binnenkort maar even kijken voor een spiegel op de wc…
Ik ben niet meer bang om met mezelf geconfronteerd te worden.
Ik ben wie ik ben, ik ben sterker dan ooit, ik kom eindelijk in mijn kracht en kan zijn wie ik ben. Ik heb niemand nodig om gelukkig te zijn, ik ben gelukkig met mezelf.
Ik ga dat uitstralen, ik ben licht, ik ben LIEFDE, ik BEN ♥ Ik hoop dat ik meer mensen mijn licht en liefde kan laten zien…shine
Daarom heb ik alle vertrouwen in 2021!
Het komt en is allemaal goed, leven in het NU.
Ik heb ook besloten dat ik me niet ga laten vaccineren. Ene grote farce