10-11-2023

59 jaar. Mijn aardse leeftijd. Ik ben weer even diep verdrietig. Het is maar even. Maar toch. Lig ik hier in een camper in het bos in mijn eentje. Mijn hele leven op de kop. Mijn gezin verlaten. Iedereen moeten loslaten om te mogen zijn wie ik ben. Voor wat. Alles voor een hoger doel. Een missie die zich op hoog niveau afspeelt. Het onbegrijpelijke begrijpelijk maken. Dat schrijf ik allemaal maar weer op. Want ik begrijp niet altijd waarom ik dit op deze aarde alleen moet doen. Als ik dit later teruglees zal ik ook dit weer begrijpen. Waarom ik dit hier op aarde alleen moet doen. Maar ook op aarde wil ik niet meer alleen zijn. Het onbegrijpelijke wat er in mijn leven gebeurt zal moeilijk te begrijpen blijven voor anderen. Voor mij is het alleen maar meer te begrijpen. Toch is er weer even verdriet. 59. En mijn leven weer helemaal opnieuw beginnen. Een nieuwe start. En dit alles omdat ik in twee ogen heb gekeken. Twee ogen van diepe herkenning. Daarom lig ik hier nu. Alleen in een camper.

Mijn verdriet is jouw verdriet. Jouw verdriet is mijn verdriet.

59=14=5=VRIJHEID

2 jarigen=een lijntje