20-9-2023
Ik zit een paar uur te wachten in de wachtruimte van de oogheelkunde. Het is er vol. Veel mensen met oogklachten. Waar komen oogklachten vandaan. De ogen als spiegel van onze ziel. Hoe diep kunnen en durven we onszelf in de ogen te kijken. Hoeveel zien anderen ons en hoeveel zien wij onszelf. Hoeveel klachten ontstaan omdat we het gevoel hebben dat we niet gezien worden. Hoeveel is er in aanleg aanwezig voor echte klachten en hoeveel klachten kunnen voorkomen worden als we onszelf gaan zien. Diep van binnen gaan zien. Toch zit de wachtruimte vol met mensen die gezien willen worden door een arts. Die arts ziet hen. Die ziet hun klachten en geeft iets waardoor klachten minder worden. Hoeveel artsen gaan werkelijk naar binnen en pakken de echte oorzaak aan. Dit geldt voor al onze fysieke klachten. We weten het even niet en verwachten een antwoord van een arts. Hoeveel mensen vertrouwen zichzelf waardoor ze veel minder een arts nodig zouden hebben. Met een verouderde samenleving zal de afhankelijkheid van artsen nog wel toenemen. Maar voor nieuwe generaties hoop ik dat dit steeds minder nodig zal zijn. Als mensen meer vertrouwen hebben in zichzelf hoef je je ogen niet in handen te leggen van anderen. Het wordt tijd dat mensen zichzelf bewuster gaan aankijken. Vertrouw jezelf en heel jezelf van binnenuit. Dan zullen de wachtruimtes ook minder vol zitten en hoef je minder te wachten.