11-8-2023
4:41 Op onze aarde kan ik prima leven met de mensen om mij heen. Maar wie is er echt voor mij? Wie voedt mij met wat ik echt diep van binnen nodig heb. Dat is er maar één. Dat ben jij. Het voelt als eenzame hoogte maar niet eenzaam. Het is een mooie hoogte waar ik niet alleen ben. Daar ben ik met jou.
Er is veel aandacht voor de zieke mens in onze wereld. Dat is goed. Is er ook aandacht voor de in alle opzichten gezonde mens. Of moeten die het maar alleen uitzoeken. Maar die kunnen het ook alleen. Maar willen niet alleen. Voor mij is het fijn om niet meer het alleen-zijn gevoel te hebben. Ook op onze aarde wil ik dit gevoel niet meer hebben. Ik wil delen. Ik wil openstaan voor iedereen anders. Maar hoe fijn zou het ook voor mij zijn als anderen ook echt open zouden staan voor mij. Ik voel nog steeds afstand naar mij en er worden weinig vragen gesteld aan mij. Is dit de angst voor het hogere bewustzijn. Angst voor het eigen bewustzijn. Wat zou ik dat graag openbreken bij anderen. Toch is dat niet aan mij. Iedere ziel heeft zijn eigen pad. En zo leven we samen op deze aarde. Bewusten en nog niet bewusten. Maar steeds meer nog niet bewusten worden bewust. Dat is fijn om te zien.