7-1-2023
Ik voel mijn moeder diep van binnen. Ik voel haar pijn, haar lijden. Een lieve, warme zachte mooie ziel in een lichaam vol met medicijnen. Al meer dan 30 jaar. Hoelang kan de medische wereld een lichaam op deze aarde houden. Hoe lang wil de medische wereld dit lichaam op deze aarde houden. Wat is een leefbaar leven? Zij heeft haar lichaam volgestopt met medicijnen om nog een leefbaar leven te leven zonder pijn. Ik ben blij dat ik haar al die jaren nog in mijn leven heb gehad. Maar is dit een natuurlijk leefbaar leven? Ik stel mezelf die vraag. Ik wil zo niet leven. Dat is mijn keus om dat niet te willen. Ik wil wel een lang en gezond leven. Maar zonder pillen. Dat is mijn keus. Ieder ander maakt andere keuzes. Ook mijn moeder. Dat respecteer ik. Je lichaam in handen leggen van de medische wetenschap en je lichaam afhankelijk maken van medicijnen. Waar ligt de grens voor een mens zelf om nog langer medicijnen te nemen en te accepteren? Hoe lang kan een lichaam al die medicijnen aan?
Zoveel medicijnen en ik voel haar pijn en lijden. Wat doen dan die medicijnen? Een lichaam zwaar en moe van al die medicijnen.
Ik ben echt anders gaan kijken naar een leven met medicijnen. Maar dat ben ik. Ik zal en wil nooit in dit leven op deze manier leven. Ik wil pijn van binnenuit helen en niet van buitenaf. Dat is mijn manier van een gezond en mooi en lang leven. Pijn in een lichaam, pijn in een ziel kan alleen maar van binnenuit geheeld worden. Als die draai in deze wereld gemaakt zou kunnen worden en we ons daar meer bewust van zouden worden, zouden er echt minder mensen afhankelijk worden van medicijnen. Een wereld zonder chemische middelen in een lichaam. Dat is een wereld zonder pijn.