17-12-2022
3:43 Een uur geleden een flinke lichtactivatie in mijn heup en buikgebied. Het is hard werken in de nacht maar het voelt zo goed. Zoveel licht naar dit gebied. Mijn hele leven zijn mijn heupen nooit soepel geweest. Daar ligt eeuwenlange informatie opgeslagen van onderdrukking, schuld, schaamte en niet mogen zijn wie ik ben. Ik laat het licht toe wat van bovenaf komt. Totale overgave. Heling. Alleen maar meer heling. Dit gebeurt allemaal in de nacht en ik heb hier totaal geen invloed op. Het gaat vanzelf. Ik moet op deze aarde alleen maar zorgen voor mijn lichaam, dat die gezond blijft. Ook fysiek bewust zorg ik goed voor mezelf en laat alle liefde toe die ik kan ontvangen. Het is allemaal groter dan ikzelf. Alle liefde van mannen en vrouwen voel ik door me heen gaan. Ik vul me met deze liefde. Het gaat niet om mij. Het gaat om het grote geheel. Liefde voor alles en iedereen. Zo goed voor mezelf zorgen, mezelf zijn. Dat ik weet dat het niet om mij gaat. Dat ik mezelf weer weg kan cijferen. Hoe bizar. Eindelijk mag ik mezelf zijn om te weten dat het niet om mezelf gaat. Toch hou ik op deze aarde meer van mezelf dan wie ook anders. Wat is er mooier dan de liefde. De Zelfliefde.
9:32 Een ander begrijpen.
Hoe kan ik een ander begrijpen als ik mezelf niet begrijp? Als ik mezelf vol-ledig begrijp dan kan ik pas een ander begrijpen. Als ik mezelf voel kan ik pas een ander voelen. Als ik weet wie ik ben, kan ik pas weten wie die ander is. Als ik mezelf volledig kan helen, kan ik pas een ander helen. Als ik mezelf kan zijn, kan ik er pas zijn voor een ander. En niet anders. Dit is voor mij leven in de Nieuwe wereld. Mijn nieuwe leven op deze aarde. Er volledig mogen zijn voor mezelf, ondersteund door het Universum. Daar komt voor mij de hulp vandaan. Op deze aarde kan niemand mij helpen. Hier kan en mag ik alleen maar zijn. Ik blijf openstaan voor de hulp uit het Universum. Ik stel vragen als ik het af en toe nog moeilijk heb. Dan krijg ik rust in mezelf. Veel antwoorden weet ik uiteindelijk zelf. Veel verdriet is naar buiten gekomen over dingen die mij zijn aangedaan op deze aarde. Daar moest ik zelf doorheen werken om dit verdriet een plek te geven en er geen last meer van te hebben. Voor mijn gevoel heb ik het meeste verdriet wel verwerkt. Ik mag nu gaan genieten van mezelf en het verdriet af en toe toelaten, een plek geven en weer omarmen. Dit is mijn nieuwe toekomst, mijn nieuwe leven.