15-12-2022
Zware energie en ik voel me diep verdrietig. Gisteravond en vanochtend huilbuien die diep vanuit mijn tenen komen. Ik voel me diep schuldig over wat ik mijn gezin aandoe. De situatie zoals die nu is kan niet blijven bestaan. Schuld. Schuldig om wat ik anderen aan doe als ik voor mezelf mag kiezen. Kom ik ooit over dit schuldgevoel heen? Ik haal een gezin waar ik zielsveel van hou uit elkaar. Samen aan een grote tafel, samen zijn. Dit spat uit elkaar. Waarom leg ik mezelf dit schuldgevoel op als ik kies voor mezelf? Ik wil graag nog samenzijn met mijn gezin maar ik wil ook mezelf kunnen zijn en begrepen worden wie ik ben. Wie ik echt diep van binnen ben. Zijn wie ik ben.
Wat een zwaar lot voel ik nu. Kiezen voor mezelf vanuit het diepste van mijn ziel gaat op deze aarde gepaard met diep schuldgevoel voor mij. Schuldgevoel omdat ik nooit eerder echt voor mezelf gekozen heb. Omdat ik niet kon zijn wie ik was word ik hier nu mee geconfronteerd en zadel ik mijn geliefden hier mee op. Dit is zwaar.
Kleiner gaan wonen betekent ook veel gezamenlijk verzamelde spullen achterlaten. Ook hier heb ik verdriet over ook al zijn het maar spullen. Ik zie er tegenop om dit huis te verlaten omdat dit een huis is waar ik me heel goed voel. Er komt een afscheid aan en dit doet pijn. Pijn en schuld om iets wat was straks niet meer is. Loslaten is even weer heel moeilijk. Maar ook de diepe huilbuien maken weer iets meer los en zo kom ik weer een stapje verder.
Het wordt nog een zware tijd. Dat is wat ik voel. Ik heb wel vertrouwen dat het allemaal voor het goede gebeurt. Het is alleen even niet makkelijk.