7-12-2022
We kruipen langzaam naar elkaar. Het licht heeft al gewonnen en we leven al de hemel. Alleen moet het licht nog geïntegreerd worden in mijn lichaam. Dat gaat langzamer dan boven. DNA-verandering, cel verandering heeft langer de tijd nodig om alles goed op zijn plek te krijgen in een fysiek lichaam. Alle cellen worden weer gezond. Dat is de bedoeling. Zo voelt het en zo wil ik me voelen. Het licht blijft schijnen van bovenaf zodat dit proces langzaam alles zal settelen om een vrij en licht leven te leven op deze aarde. Dit is ons proces maar ook van heel veel andere mensen op deze aarde die zich nu klaarmaken om de aarde vol in het licht te zetten. Lichtwerkers. Die zijn er altijd geweest. Nu meer en meer omdat die eeuwenlang in het duister hebben moeten werken. Dat was zwaar. Maar de aarde gaat in trilling en licht omhoog zodat ook deze lichtwerkers zich nu massaal mogen laten zien en voelen.
Gisteravond voelde heel vreemd. Ik voelde je niet meer. Er was wat ruis in mijn hoofd. Het was een rare gewaarwording dat ik mezelf goed voelde maar jou even helemaal niet voelde. Er is weer even wat afstand. Dat is goed. Maar toch komen we steeds dichter bij elkaar. Wij hebben dit onszelf allemaal niet aangedaan. Dit alles, het niet mogen zijn wie je bent werd ons van buitenaf aangedaan. Al eeuwenlang werd ons gezegd hoe wij moesten en moeten leven. Leven naar de norm van anderen. Dat is nu voorbij. Ons gaat niemand meer vertellen hoe wij moeten leven. Wij bepalen zelf hoe we willen leven. Van binnenuit en niet van buitenaf. Daar zit de kracht. Van binnenuit. Het licht van buitenaf schijnt op alles wat duister was en is. Het licht maakt het duister kapot, breekt het af. Dat is wat ik letterlijk gevoeld heb in mijn leven. Dit alles gebeurt ook op grote schaal in de wereld. Ons proces loopt helemaal synchroon met het proces van Moeder Aarde. De natuur. Leve de natuur. De natuur leven.