1-11-2022
1:33 Ik lig al een tijdje wakker als ik me ineens heel raar voel. Het voelt alsof ik door het heelal zweef in veel licht. Ik zie alleen maar licht. Ik voel me een ster die daar schijnt en straalt naar de aarde. Ik sta daar tussen heel veel andere sterren, maar ik ben alleen. Een zelfstandige ster die straalt. Ik bekijk ook onze situatie van een afstand en moet dan erg huilen. Ik ben zelfstandig en wil en zal dat blijven en voel dat ik ook jou moet loslaten. Jij bent op mijn pad gekomen zodat ik mijn lessen kon leren en ik mezelf moest helen. Ik mag nu alleen weer verder. Er gaan veel gedachten door me heen en ik ben ook verdrietig. Ik ben blij dat ik dit kan opschrijven. Als ik dit zou vertellen word ik voor gek verklaard. Maar ik ben niet gek, dit gebeurt echt met mij. Ik mag als ster gaan stralen, maar ik ben ook een lichaam op deze aarde. Deze twee samenbrengen is toch wel een lastige zware klus. Toch gaat me dit lukken. Wat zou het fijn zijn als ik dit met iemand zou kunnen delen en het niet alleen zou hoeven doen. Jou mag ik laten gaan en ik mag nieuwe ervaringen op gaan doen. Toch wil ik dit helemaal niet alleen.
Ik lees informatie over tweelingstralen. Wat is een tweelingziel, wat is een tweelingvlam en wat is een tweelingstraal. Ik ga me daar eens verder in verdiepen. Uiteindelijk is het wel weer een hokje. Maar toch is het fijn om hier wat over te lezen. Anders zou ik denken dat ik gek ben. Dat ben ik niet.
Ik ben nu niet meer zo verdrietig om personen maar meer om het bijzondere proces waar ik in beland ben en dat met niemand kan delen. Dat voelt nog steeds niet fijn.