13-10-2022
Ik ben weer diep in trans. Liggend op mijn bed voel ik totale ontspanning en zweef ik heel bewust omhoog. Ook voel ik me heel bewust op aarde. Ik ben me bewust van deze twee werelden. Dit ben ik helemaal zelf. Voelend tussen deze twee werelddelen. De boven en de onderwereld. De balans. Wat is dit heerlijk om te voelen. Ik mag in allebei deze werelden zijn. Hoe rijk is mijn wereld nu geworden.
Mijn transgevoel begon met een beeld van een kruis. Jezus aan het kruis. Aan het kruis genageld. Waarom moest hij lijden? Waarom moet een mens lijden? Niemand wil genageld worden aan een kruis. Niemand wil lijden. Waarom is er zoveel lijden? Ik wil echt mijn steentje bijdragen dat mensen minder hoeven te lijden.
Ik lijd niet meer. Ik ben vrij en heb geen pijn meer. Ik heb altijd gewild dat niemand hoeft te lijden. Zelf heb ik ook geleden. Geleden van pijn uit vorige levens. Dat is voorbij. Nu mag ik mijn steentje bijdragen om de mensheid een beetje verder op weg te helpen naar een betere wereld zonder lijden. Dat is wat ik voel. Dit gaat op een natuurlijke manier. Daarom ben ik hier en nu. Ook mijn gezin en iedereen om mij heen wil ik niet laten lijden. Daarom ben ik zelf eerst door deze lijdensweg gegaan op deze aarde. Om nu te zijn wie ik ben en waar ik ben.
Helpen. Mensen helpen helen. Daarom zijn wij ook nog niet bij elkaar. Dit is een diep gevoel van binnen bij ons allebei. Er in liefde zijn voor een ander. Maar wij mogen er nu ook zijn in liefde voor onszelf. Alleen zo kunnen wij er vanuit onvoorwaardelijke liefde zijn voor anderen.