9-10-2022
Ik word wakker met een zwaar derde oog. Er gaat veel energie door me heen. Er is een ontmoeting geweest waar veel ziekte-energie bij kwam kijken. Ik hoef er niets mee, maar er gebeurt wel wat met mijn eigen energie. Ik voel mijn luchtwegen. Deze zijn samengeknepen. Dat is geen energie van mij. Ik voel nog meer en probeer het los te laten en weg te ademen en zelf weer licht te worden en te zijn. Steeds meer kan ik de energie van anderen loslaten en zien als niet mijn energie.
Mijn fysiek is mijn tempel en daarin is warme energie die zich in mij bevindt. Deze warme energie stroomt mijn lichaam in en uit. Kan ik deze warme energie ooit nog delen met iemand die dezelfde energie deelt? Kan ik ooit nog fysiek met iemand samen zijn? Of ben ik alleen nog maar energetisch verbonden met anderen? Zal ik ook alleen maar energetisch verbonden blijven met jou? Zullen wij elkaar nooit fysiek meer gaan ontmoeten? Dat zou zo maar kunnen. Fysiek is er echt afstand nodig van mensen om mijn energetisch helende werk te kunnen doen.
“We have to distance ourselves from others.”
Als wij allebei ons energiewerk doen met allebei andere mensen om ons heen kan dat ook heel vermoeiend zijn. We doen dubbel werk vanuit dubbel liefde. Jij heelt jouw mensen, ik heel mijn mensen. Gaan we ooit samen mensen helen? Ik voel dat we dat nu al doen. Als wij altijd in elkaars energie zitten heel ik ook jouw mensen en andersom is dat dan ook. Pffff wat een gedachten weer. Maar dat heel veel wat ik fysiek voel niet van mij is, wordt en is alleen maar duidelijker. Maar steeds vaker weet ik ook niet van wie het dan wel is. Maar eigenlijk is dat ook niet meer belangrijk. Het belangrijkste voor mij is dat ik er geen last meer van wil hebben. Dat ik deze last wil en kan verlichten. Er mijn licht en energie op laat schijnen en dat ik me dan weer goed voel. Dat is mijn leven. Vrij leven, vrij zijn. Licht en liefde zijn in open energie.