5-10-2022
Ik kreeg een oproep om mee te doen aan een bevolkingsonderzoek voor/tegen borstkanker. Ik twijfel of ik ga maar maak toch een afspraak. Ik weet dat ik een gezond lichaam heb en heb geen bevestiging nodig om dit middels een onderzoek te horen te krijgen. Maar toch ga ik. Ook uit nieuwsgierigheid hoe dit onderzoek op dit moment wordt gedaan. Jaren geleden heb ik gelezen dat dit onderzoek voor vrouwen minder pijnlijk uitgevoerd zou kunnen worden en dat de borsten niet zo hard vastgeklemd zouden hoeven worden. Tot mijn verbazing is het nog pijnlijker en hardhandiger en zeker ook intiemer dan in mijn herinnering. Het is meer dan 15 jaar geleden dat ik dit voor het laatst gedaan heb. Tijdens mijn jaren in het buitenland heb ik dit nooit laten doen. Ik doe goed zelfonderzoek en als ik in welke vorm dan ook iets gevoeld zou hebben zou ik een arts raadplegen. Ik verbaas me er echt over hoe een vrouwelijke arts zo met mijn borsten omgaat om een resultaat te krijgen. Ik heb tijdens dit onderzoek geen pijn en laat het gebeuren. Ik kan me helemaal voorstellen dat er vrouwen zijn die dit wel als pijnlijk en onaangenaam kunnen ervaren. Daarnaast komen er röntgenstralen mijn lijf binnen. Ben ik daar blij mee? Ik krijg terplekke de uitslag dat er technisch niets aan de hand is. Een bevestiging van wat ik al wist. Ik besluit terplekke dat dit voor mij het laatste onderzoek is dat ik laat doen om een bevestiging van anderen te krijgen. Voor anderen die de keus maken om dit onderzoek wel te doen is te hopen dat er een apparaat gaat komen dat minder pijnlijk is en minder stralingsschade bij een mens veroorzaakt.
Als dit apparaat voor mannenonderzoek zou zijn en er een geslachtsdeel hardhandig onder geperst zou moeten worden, zou dit dan al lang zijn vervangen?