11-9-2022
Het proces van evolueren. Ik begrijp alleen maar meer en meer wie ik ben en waar ik vandaan kom. Gister heb ik gelezen over niet-aardse zielen. Wat een herkenning. Dit ben ik en dan word ik blij als ik dat lees. Ik voel me alleen, maar beter en beter. Ik ga steeds meer uit mijn ego en adem al mijn gedachten naar mijn intuïtie, mijn buik. Meteen ontstaat er dan ontspanning. Ik word alleen nog maar gevoed door licht en liefde. Doordat ik mezelf dat licht en die liefde geef. Ik adem licht en liefde. Daarom kan ik echt licht en liefde zijn. Maar ik word niet begrepen, gesnapt of geloofd. Maar dat geeft niet. Ik ben licht en liefde. Maar ik kom niet van deze planeet. Dat is ook niet te snappen voor anderen. Maar het is goed. Ik weet wie ik ben en waar ik vandaan kom. Dat is het allerbelangrijkst. Ik mag zijn wie ik ben. Het proces gaat door. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ik me meer tussen de mensen ga bewegen. Maar nu weer even tijd alleen doorbrengen. Bij deze gedachten krijg ik het meteen weer warm. Mijn derde oog schiet open als ik dit opschrijf. Wat een mooi proces en het wordt alleen maar mooier. Ik word alleen maar blijer, gelukkiger en lichter. Mijn hart wordt gevoed door het licht van de zon, de maan en de sterren. Gevoed met liefde van jou, mijn tweelingziel.
8:22 Er komt een gedachte bij mij op dat ik je helemaal niet meer nodig heb. Mijn kracht is het sterkst als ik alleen ben. Deze gedachte geeft gelijk een fysieke reactie. Het zweet breekt me uit. Is dat zo? Kan ik echt zonder jou? Spiritueel in ieder geval niet. Maar kan ik aards zonder jou leven? Voor nu wel. Het gaat om het nu. Toch?
Ik heb me altijd de mindere gevoeld. Dat is voorbij. Ik voel me nu de meerdere. De meerdere van mezelf. De meerdere van niemand anders. Alleen maar meer de meerdere van mezelf. Dit is voor mij alles dat er is.