18-6-2022
Gisteravond samen was een beetje ingewikkeld. Ik was moe en was er niet helemaal bij met mijn hoofd. Maar dat is natuurlijk ook precies net niet de bedoeling. Dat hoofd moet uitgeschakeld worden om bij jou te zijn. Alleen maar voelen. Maar toch was het wel weer fijn samen zijn.
Ik lees een stuk in het boek Starseed van Rebecca Campbell
Blz. 222 (geen toeval…)
“Als we van binnenuit leiden kiezen we ervoor om ons af te stemmen op de wijsheid van onze ziel en van daaruit actie te ondernemen”. “Hoe meer je je van binnenuit laat leiden, hoe gemakkelijker het zal worden om te leiden. Zet je ervoor in om je door je ziel te laten leiden”. “Als een pad niet afgestemd is op het pad van je ziel, is dat niet het goede pad voor jou. Hoe zichtbaarder je wordt, hoe belangrijker het wordt om je blik naar binnen te keren”. “Als we onze toegewijde oefeningen doen en een relatie ontwikkelen waarin we door ons innerlijke worden geleid, is het gemakkelijker om ons innerlijke pad te kennen en erop te vertrouwen. Het is dan gemakkelijker om op één lijn te blijven met wie we als ziel zijn”.
Blz. 225
“Dit moment doet ertoe. Je bent voor dit moment op Aarde gekomen. We hebben allemaal een persoonlijk programma. En op een dag, of in de komende tien jaar, of de komende eeuw, doet iets waarvan je nu denkt dat het de moeite waard zal zijn er niet meer toe”.
“De eenling moet vallen, zodat de ware eenheid kan heersen. Het gaat om jou, en toch ook weer niet”.
Blz. 227
“De kinderen van de zon zijn in aantocht”. “Er komen zielen naar de aarde die door de mystici ‘de gouden zielen’ worden genoemd. Het zijn de zielen die weten, zich herinneren, er zijn, duidelijk zijn”. “We moeten de tuin voorbereiden, de grenzen openstellen, de muren afbreken, een eind maken aan de afscheiding, de hekken openzetten, terugkeren in de armen van de aarde”.
“Gevoelig en sterk. Wakker en intelligent. Ziel tot materie geweven. De grote grootmoeders hebben geweven voor en gedroomd van hun komst. We moeten ons uiterste best doen om hun onschuld te bewaren door aan onze eigen onschuld te blijven denken. Door op te groeien, door opnieuw geboren te worden terwijl we nog vol in het leven staan. Door een manier te vinden om steeds meer tot leven te komen terwijl we ouder worden, door meer en vollediger te incarneren. Om open, open, open te gaan”.
Blz. 230
“Stijg op tot de AARDE”.