3-5-2022
Gisteravond kreeg ik een golf door me heen en voelde me heel blij toen ik aan je dacht. Wanneer ga ik uitspreken wat ik voor je voel? Ik onderdruk toch nog steeds een beetje dat gevoel omdat ik me dan toch nog schuldig voel over wat ik voel? Dat ik mezelf nog steeds niet helemaal laat zien aan de buitenwereld? Ben ik bang dat ik straks toch nog alleen kom te staan? Dat het allemaal ene grote joke is? Dat er een spel gespeeld is met mijn gevoel? Maar natuurlijk weet en voel ik dat dat niet zo is. Ik kan wel heel veel blijven zeggen en schrijven, maar er zullen op een gegeven moment wel daden bij deze woorden horen. Maar ik vertrouw steeds meer op het universum en op mezelf. Ik weet en ik voel. Het is goed. Ik ben precies waar ik nu moet zijn. Doorgaan met de dingen doen waar ik blij van word.