25-3-2022
We denken veel te weten. Maar wat weten we eigenlijk allemaal? Ik stel steeds meer vragen hierbij. Er is nog zoveel dat we niet weten. Maar wat ik wel weet is dat ik meer te weten ben gekomen sinds ik echt ben gaan voelen. Dat mijn kennis niet alleen van buitenaf mijn hoofd wordt ingestopt. De kennis komt nu ook vanuit mijn buik en mijn hart. Wat is kennis waard als ik niets voel hierbij. Alle kennis die alleen maar in mijn hoofd zit…dat hoofd wordt alleen maar zwaarder en kan ontploffen als er geen balans is. Dan is er geen evenwicht in mijn lichaam. Mijn lichaam zal in balans moeten zijn om een gezond, blij en gebalanceerd leven te kunnen leven. Ik voel dat ik mijn wereld omgekeerd heb. Leven van binnen (mijn hart) naar buiten en niet meer leven van buiten (het hoofd) naar binnen. Deze twee in balans brengen om een volwaardig heel leven te leven. Ligt hier naast ouders en opvoeding ook een taak bij de scholen? Zodat kinderen al jong op alle gebieden gehoord, gezien en ontwikkeld worden en zo de toekomst gezond en gebalanceerd in te gaan. Onder-wijs samen met Boven-wijs. Een mens leert niet alleen van theoretische kennis die erop gericht is om heel veel in het hoofd te stoppen. Meer kijken naar het individuele kind. Wat heeft iemand nodig om te groeien. De meeste theoretische kennis die ik zelf heb opgedaan is al lang weer verdwenen. Voor het stuk Boven-wijs was in mijn tijd geen aandacht. Het stuk Zelf-wijs zijn krijgt nu gelukkig steeds meer aandacht. Kinderen zijn heel wijs van zichzelf en daar mag veel meer naar geluisterd worden. Vanuit die wijsheid en gebalanceerd zijn kan er ook veel meer naastenliefde zijn.
16:38
Vanochtend in de hemel en vanmiddag tijdens mijn wandeling in Mariëndaal word ik overvallen door een diep verdriet. D. heeft uitgesproken niet meer gelukkig te zijn in deze situatie. Het woord scheiden is gevallen. Het is onvermijdelijk en dit voelt nu als een diep verdriet. Het voelt dat ik D. en de meiden niet meer gelukkig kan maken. Dat doet pijn. Ik vertrouw erop dat we gaan kijken hoe we dit het beste kunnen oplossen. Ik wil iedereen gelukkig zien, maar ik kan niet iedereen gelukkig maken. Dan moet ik gaan voor eigen geluk, hoe zwaar en verdrietig dit ook is. Wat ik wil, kan dus niet. Maar hoe het verder moet weet ik ook even niet. Wat ik wel weet is dat ik nooit meer in mijn leven wil voelen dat mensen nu niet gelukkig zijn door mij. Doordat ik in dit leven niet een keus voor mijn echte zelf heb gemaakt, heb ik D. en de meiden hierin meegenomen. Dat voelt heel verdrietig. Maar dit gaat me echt NOOIT meer gebeuren. Ik ben nu echt gelukkig en niemand mag meer afhankelijk zijn van mijn geluk. Nooit meer. Dit verdriet wil ik nooit meer voelen. Maar voor nu betekent het, dat ik op mijn 57ste weer onderaan de ladder mag beginnen. Ik heb nu even geen idee waar ik nu moet beginnen. Ik laat het maar even en we gaan rustig kijken hoe we dit gaan oplossen en waar we naar toe gaan. Dit is weer even heavy stuff. Maar ik wil ook D. gelukkig zien. Maar uiteindelijk is dat niet mijn verantwoordelijkheid. Maar hij heeft hier niet voor gekozen. Ik ook niet, maar de ‘schuld’ ligt wel bij mij. Maar ik kan er niets aan doen en ik kan er niets meer aan veranderen. Het is gebeurd en ik kan niet meer terug. Ik wil verder en D. moet ook verder. Waarom mag en kan ik niet van twee mensen houden? Een soulmate en een twinsoul/twinflame. Blijkbaar kan dit niet. Maar vanaf nu hou ik alleen nog maar van mezelf. Dan kan ik niemand meer pijn doen. Dat is wat ik helemaal niet wil. Ook mezelf ga ik nooit meer pijn doen. Ik ben nu eindelijk mijn echte zelf.