24-11-2020
Pijn in mijn buik, druk op mijn borst… Werk aan de winkel.
Gister tijdens het stofzuigen kreeg ik weer een inzicht en een gevoel dat steeds sterker wordt. Ik wil niet meer in dit huwelijk zitten, vastzitten.
Ik wil vrij zijn, mijn hart gaan volgen.
Dat kan ik wel steeds zeggen maar moet het nu ook gaan doen! Misschien hoeft er fysiek niet zoveel te veranderen en kunnen we hier samen blijven wonen. Maar als een scheiding meer duidelijkheid geeft zullen er andere stappen genomen moeten worden. We zijn al gescheiden van bed maar ik wil het nog duidelijker hebben dat er seksueel geen verwachtingen meer zijn.
Ik voel me niet meer goed binnen het ‘instituut’ huwelijk. Ik heb nooit willen trouwen en me vast willen leggen. We zijn getrouwd omdat dat moest voor de verhuizing naar Brunei. Ik voel me nu niet vrij om een volgende stap te zetten.
Naar volledige vrijheid en onafhankelijkheid.
Ik wil dat dit ook met de meiden besproken gaat worden. Maar het moet wel van mij komen, het is mijn gevoel en ik moet mijn hart gaan volgen. Ongeacht wat er verder op mijn pad gaat komen. Maar ik wil open kunnen staan voor iets nieuws, eventueel een nieuwe relatie met een vrouw. In mijn beleving zal dit nooit meer een man worden. Misschien zal er niemand meer in mijn leven komen, dan is het ook goed.
Ik heb het goed met mezelf, ik ben steeds vaker echt blij.
Maar ik zou het wel heel leuk en fijn vinden om mijn leven te kunnen delen met iemand die mij snapt en dicht bij mij staat.
Met mijn tweelingziel zal ik altijd verbonden blijven, wat er ook gebeurt. Wij zullen altijd in elkaars leven aanwezig zijn. Of we nu fysiek bij elkaar zijn of niet. Dat maakt niet uit. Maar toch zou ik wel HEEL GRAAG die reunion willen. Maar dan zal ik eerst weer extra stappen moeten zetten richting een scheiding. Dit is zwaar.