Arnhem-Nederland 11-3-2020
Gisteren aangekomen in Nederland omdat ons verblijf in een hotelappartement op 29 hoog niet meer goed voelde. Ik weet niet wat er gebeurt als er Corona uitbreekt in het hotel en we daar vast komen te zitten. Ik moet er niet aan denken. Ik moet hier weg. Ik neem onze dochters mee naar Nederland maar wel met in het achterhoofd dat we nog teruggaan naar Dubai.
In een heldere droom kreeg ik de vraag. “1 nacht in Arnhem? Blijf je tot september of wacht je tot het huis af is…De vraag op zich is niet heel belangrijk maar ik kreeg in één keer een inzicht die me aan het huilen bracht.
Ik maak op dit moment niemand gelukkig…Mezelf niet, maar ook mijn gezin niet. En dat doet zo ongelooflijk veel pijn!
Dat is echt het ergste dat er is. Is er nog genoeg liefde om te blijven? Ik hou heel veel van D. maar niet meer als liefdespartner. Ik hou van hem als mijn beste vriend en superlieve, fijne en betrouwbare maatje waar ik heel veel mee heb gedeeld samen met onze kinderen. Waar ik ook nog zeker heel veel mee wil gaan delen en mooie reizen mee wil gaan maken. Maar voor mij niet meer als ‘getrouwd’ koppel.
Ik kan en wil heel graag met hem samen in een huis wonen maar daarnaast een eigen leven starten en uit gaan zoeken wat er meer is. Ik voel heel sterk dat dit de pijnlijke kant van een coming out is. Wat ik echt een verschrikkelijk woord vind.
Maar dit is wel wat het is denk ik.
Ik ga straks met de kinderen praten en alles vertellen wat ik op mijn hart heb. Wat een proces, wat een zwaar proces, wat een moeilijk proces, wat een mooi proces…
Alles ligt open en zo wil ik erin gaan hoeveel pijn het ook doet. Maar ik hoop dat die pijn wel wat minder gaat worden. Ik hoop ook dat de tranen op een gegeven moment ook wat minder worden.
Al die regen in Nederland…What you get is how you feel, How I feel is what I get!!!