19-2-2023
Als kind had ik een grote moedervlek aan de binnenkant van mijn linker bovenbeen. Een vlek van bijna 10 centimeter. Donkerbruin en er groeiden haren op. Omdat dit op kanker kon wijzen werd hij weggehaald en zo ontstond er een groot litteken op mijn been. Ik voel nog dat ik me daar lange tijd voor schaamde en niet in korte broeken of rokjes durfde te lopen. Als niemand het maar zag. Dit voel ik nog. Ik dacht dat iedereen naar mij keek. Wat is dat gevoel en waar kwam dit vandaan? Wat is een moedervlek? Is dit een brandmerk uit vorige levens? Ik lees er wat over op internet maar weet dat ik hier fysiek geen last meer van heb. Maar hoe ver en hoe diep zit die plek in mij? Kan ik deze ook energetisch helen omdat het toch een wond is op mijn lijf. Mijn linkerbeen blijft stijf en kramperig aanvoelen als ik yoga of oefeningen doe. Kan ik dit zelf behandelen? Ik doe oefeningen waarbij ik mijn tenen volledig strek als ik lig. Er schiet dan een kramp midden onder mijn voet. Deze pijn schiet naar boven naar mijn hart. Ik probeer daar diep naar toe te ademen en te ontspannen. In die pijn zie ik ineens de genagelde voet van Jezus voor mij en er komen tranen. Een genagelde voet. Is dit wat ik voel? Ga ik zover terug? Dit gebeurt al een hele tijd als ik oefeningen doe. Langzaamaan komt er wel iets meer ontspanning. Maar het zit heel diep. Al zou het zijn dat ik zover terugga. Deze pijn wil ik niet meer voelen. Ik ben benieuwd hoe ver energetisch werk dan kan gaan. Het houdt me weer even bezig. Ik vind mezelf alleen maar meer interessanter worden. Wie was ik en hoever ga ik terug?
Ook gister ging ik even terug in de tijd.
Ik zat in een stoel te lezen met een deken over me heen. Het gas moet omlaag want het is te duur. Zo zitten we regelmatig in de kou wat natuurlijk vergeleken met langer geleden helemaal geen kou is. Toen ik uitsprak dat het wel de middeleeuwen leken werd ik meteen teruggeworpen in de tijd. Ik voel en zie mezelf als oude vrouw alleen zitten in een kasteel voor een openhaard. Lezend. Het was warm en het voelde goed dat ik kon en mocht lezen. Het was weer een bijzonder gevoel. Niet dat ik nog op een kasteel zou willen wonen. Wel dat ik toen al veel informatie tot me wilde nemen. Die informatie komt nu pas allemaal via mezelf, in deze tijd, naar buiten. Daarom schrijf ik dit nu op. Daarom leef ik nu. Daarom deel ik dit nu. Omdat mijn ziel verder teruggaat dan alleen nu hier fysiek op deze aarde. Dit is wat ik voel.